Fiddler’s Green to niemiecki zespół grający irlandzką folkową. Zespół zyskał reputację jednej z najlepszych grup na niemieckich scenach. Ich repertuar, to mieszanka tradycyjnych irlandzkich i szkockich piosenek oraz własnych utworów, które stopniowo stają się coraz mniej folkowe. Na ich muzykę oddziaływały różnorodne i grupy, głównie celtyckie grupy rockowe, takie jak Pogues, Waterboys i Great Big Sea. Swój oryginalny styl określają jako Speedfolk a jest to irlandzki folk rock z elementami innych gatunków , takich jak Ska, Punk, Metal i Reggae. W repertuarze w postaci własnych utworów pojawiają się także tradycyjne jigi i reele irlandzkie. Teksty ich własnych piosenek dotyczą często tematów aktualnych w dzisiejszym świecie. Nazwa grupy pochodzi od irlandzkiego określenia raju żeglarzy.

      Grupa powstała w 1990 w Erlangen pod Norymbergą, kiedy mieszkający razem muzycy, siedząc przy kuchennym stole, wpadli na pomysł założenia nowoczesnej kapeli folkowej. Rainer Schulz, Peter Pathos i Ralf „Albi” Albers już wcześniej zdobyli muzyczne doświadczenie, grając w różnych zespołach z okolic Erlangen. W połowie lat 80-tych Ralf wraz z przyjacielem grał folk amerykański w grupie „Willi und Albi” a Peter Pathos i Rainer Schulz założyli niezależne trio „X-Rated”. Peter często zresztą grał gościnnie w „Willi und Albi”. We trzech zaczynają występować pod nazwą „Irish Duo”, odnosząc spory sukces w okolicach i szybko przyjmując dwóch kolejnych muzyków. Dla właściwego brzmienia brakowało skrzypka i perkusisty, którymi zostali Robert Oppel i Eric Obst. Jeszcze w 1990 roku zespół przyjmuje nazwę „Fiddler’s Green”. Pierwszy koncert pod nową nazwą odbył się w listopadzie 1990 roku na Newcomer Festival w Erlangen, w centrum E-Werk, gdzie wystąpili zaledwie po trzech próbach, zdobywając drugie miejsce. Zaledwie rok później do zespołu ponownie dołączył Stefan Klug dodając akordeon i bodhran i w tym samym czasie zespół opuszcza, z powodów zawodowych, Robert Oppel a zastępuje go Tobias Rempe.

      Debiutancki album zatytułowany „Fiddler’s Green” ukazał się w 1992 roku i zawierał zarówno koncertowy, jak i studyjny materiał, utwory tradycyjne oraz własne. Utwory koncertowe częściowo pochodziły z koncertu w E-Werk w Erlangen. Płyta została wydana przez, założone przez zespół, wydawnictwo „Deaf Shepherd Recordings”. Zaledwie rok później, w 1993 roku, ukazał się drugi album „Black Sheep”.

      Nazwa „Fiddler's Green” stawała się coraz bardziej rozpoznawalna. W 1995 roku zespół nagrał kolejny album „King Shepherd”, który ponownie został wydany przez „Deaf Shepherd Records”. W tym samym roku nastąpiły zmiany personalne. Tobias Rempe, który od połowy 1993 roku musiał ograniczyć swoją aktywność w zespole, z powodu rozpoczętych studiów muzycznych, zdecydował się odejść. Nowym skrzypkiem został Tobias Schäfer, który już wcześniej często występował na koncertach w zastępstwie poprzednika. Zrezygnował także perkusista Eric Obst, a na jego miejscu pojawił się Wolfram Kellner, który grał wcześniej we wspomnianym „X-Rated”.

      Na jesieni 1996 roku ukazała się płyta EP „Make Up Your Mind” a w marcu 1997 roku album „On And On”. oba krążki zostały wydane pod etykietą wytwórni Polydor / Universal. Album „On And On” dotarł do 61 miejsca na niemieckiej liście przebojów i można na nim zauważyć pierwsze oznaki zmiany dźwięku w stronę bardziej rockową.

      Przed nagraniem następnego albumu, „Spin Around”, zespół wyjechał do Los Angeles, by skorzystać z nowych muzycznych impulsów. Taka otwartość, przekraczanie muzycznych granic, czasami z pewną dozą ironii, stała się znakiem firmowym grupy. Do produkcji tej płyty wynajęto Jim Crichtona, zaopżyciela, kompozytora i producenta kanadyjskiej, rockowej grupy Saga. Pomimo, iż znajdują się tam trzy tradycyjne piosenki, zmiana brzmienia stała się faktem.

      Następna płyta, wydana w 2000 roku „Another Sky” stała się dobitnym przykładem, właśnie takiej otwartości i łączenia stylów zajmując drugie miejsce wśród 50 najlepszych niemieckich albumów na internetowej liście.

      Latem 2000 roku Fiddler Tobias Schäfer opuścił zespół, aby kontynuować studia po wielu latach spędzonych w trasie. Tobias Schäfer studiował teologię w Erlangen i Oslo, aby w przyszłości zostać pastorem, obejmując swoje pierwsze stanowisko jako wikariusz w 2005 roku. Jego następca, Tobias Heindl studiował skrzypce i gitarę w latach 1995-1996, a następnie pracował jako nauczyciel szkoły średniej w Ratyzbonie. Kolejna zmiana w składzie nastąpiła w 2001 roku, kiedy Wolfram Kellner odszedł do zaprzyjaźnionej, heavy metalowej, grupy J.B.O. (James Blast Orchester) i od tego czasu perkusistą został Frank Jooss, który wcześniej grał w rockowej folkowej grupie Merlons.

      Grupa wciąż intensywnie koncertowała w niezliczonych klubach i salach koncertowych całej Europy, zdobywając renomę i rozpalając publiczność zarówno muzyki folkowej jak i rockowej. Kolejny album, „Folk Raider”, wydany w 2002 roku, jest doskonałym przykładem łączenia gatunków, gdzie pierwsza część rozpoczynająca się od „Bonnie Ship The Diamond” jest klasycznie tradycyjna a druga, to oryginalne kompozycje, zdecydowanie rockowe a zwłaszcza kończący płytę „Tangerine”, który jest kawałkiem ciężkiego rocka. Kolejny krążek, wydany w 2003 roku „Nu Folk”, to już prawie w całości nowe bardziej rockowe brzmienie, zawierający tylko niewielkie ilości celtyckiej tradycji czy też bluegrass.

Fiddler's Green, appearance at the festival "Folk am Neckar" 2013 in Mosbach-Neckarelz, Germany By Rs-foto - Own work, CC BY-SA 3.0, Link

      W marcu 2005 roku zespół wydał swoją pierwszą płytę DVD „Celebrate!”. Nagranie wykonano podczas bardzo specjalnego wydarzenia, a mianowicie tysiącznego koncertu w historii grupy, który się odbył w Hoheneck Castle, w pobliżu Norymbergi. Fascynująca atmosfera panująca na dziedzińcu zamku i mocny efekt muzyki koncertowej zostały zarejestrowane w postaci doskonałej jakości obrazu i dźwięku. Ponadto DVD zawiera wyjątkowy materiał bonusowy wybrany z 14-letniej historii zespołu. Pod koniec 2005 roku ukazała się druga część tego wyjątkowego koncertu wraz z jeszcze większą sekcją bonusową na drugim DVD „Jubilate!”, zawierając trzy godziny muzyki. Obie płyty upamiętniają obchody piętnastolecia Fiddler's Green.

      30 kwietnia 2006 Peter Pathos zagrał swój ostatni koncert z Fiddler's Green, aby zrealizować swoje muzyczne pomysły w innych zespołach. Jego prawdziwe nazwisko to Peter Müller a pod pseudonimem Peter Kafka założył dark rockowy zespół Beloved Enemy, od 2007 do 2010 był basistą gothic metalowego Lacrimas Profundere, i od 2012 do 2014 roku grał jako dodatkowy gitarzysta w zespole średniowiecznego rocka Ignis Fatuu. Jego następca Patrick Pat Prziwara pierwszy raz z zespołem wystąpił 17 maja 2006 roku na koncercie na sali Kammerspiele w Ansbach.

      W styczniu 2007 roku ukazuje się album „Drive Me Mad!”, który jest kontynuacją szybkiej mieszanki irlandzkich korzeniu z innymi gatunkami. Płytę otwiera energetyczny „Irish Air” a po nim następuje przebojowy „Folk's Not Dead”.

      Po półtora roku koncertowania grupa nagrywa w lecie 2008 roku kolejny album „Sports Day at Killaloe”, który ukazuje się w styczniu 2009 roku. Po odejściu Petera główny wokal przejmuje Ralf „Albi” Albers, choć nowy gitarzysta Pat Prziwara próbuje swoich sił w kilku piosenka. Podobnie jak poprzednie wydawnictwo i ten album oferuje dużą wszechstronność i zmienność, lecz nie jest już tak udany.

      W 2009 roku grupa zainicjowała własny festiwal, Shamrock Castle, którego do dzisiaj jest współorganizatorem, jak i głównym wydarzeniem. Pierwsze koncerty odbyły się w ruinach zamku Waischenfeld w Szwajcarii Frankońskiej w sierpniu 2009 roku . W 2011 roku festiwal przeniósł się do zamku Jägersburg, a od 2016 trwa dwa dni. Wydarzenie odbywa się co roku, stało się jednym z wiodoących festiwali w Niemczech a zapraszani są artyści kojarzeni z celtyckim rockiem.

      W 2010 roku zespół obchodził swoją dwudziestą rocznicę istnienia. Z tej okazji w centrum E-Werk w Erlangen odbyły się dwa jubileuszowe koncerty w dniach 18 i 19 marca 2010 roku. Oba koncerty zostały zarejestrowane na płytach CD i DVD pod tytułem „Folk's Not Dead”. Materiał trwa 95 minut i ukazuje Fiddler’s Green w najlepszym wydaniu. Do zespołu dołączyli muzycy gościnni, między innymi, grająca na dudach Birgit Muggenthaler-Schmack z zespołu Schandmaul i perkusista zespołu Subway to Sally, Simon Michael. W zestawie znalazły się głównie utwory z ostatnich płyt „Drive Me Mad” i „Sports Day At Killaloe”, a także, wcześniej nie publikowany instrumentalny kawałek „Kick The Bucket Tunes” oraz standard „I'll Tell Me Ma”. Oprócz samego koncertu DVD obejmuje także półgodzinny koncert „unplagged” oraz filmik pokazujący gupę za kulisami.

      W 2011 roku ukazuje się płyta „Wall of Folk”, gdzie zespół prezentuje swoją najlepszą wersję. Oprócz podstawowej wersji, zawierającej 14 utworów, jest również edycja „Deluxe” z dodatkowym krążkiem z siedmioma piosenkami oraz DVD z nagraniem koncertu grupy w ramach festiwalu Summer Breeze Open Air z 2010 roku. Summer Breeze Open Air jest to coroczny festiwal muzyki metalowej organizowany od 1997 roku w Dinkelsbühl w Bawarii. Album zawiera w większości hity znane już z repertuaru grupy. Rozpoczyna się od tytułowego „Wall of Folk” a po nim następuje standard „P Stands for Paddy” z wyróżniającymi się skrzypcami Tobiasa. Oprócz szybkich kawałków nastrój tonują wolniejsze ballady „Greens And Fellows” oraz „Lost To The Moon”. Nie można także zapomnieć o instrumentalnym „Tam Lin”, w którym powolne początkowe tempo zostaje podkręcone do granic na koniec utworu. Podstawowe CD kończy standard „Dirty Old Town”.

      W 2012 ukazał się koncertowy album „Acoustic Pub Crawl”. Zestaw utworów jest bardziej spokojniejszy, bardziej tradycyjny, doceniany przez fanów irlandzkiego folku. Nagrań dokonono ze zmniejszonym zestawem instrumentów a na płycie znalazły się standardy muzyki irlandzkiej, takie jak: „Irish Rover”, „The Jolly Beggar” czy „As I Roved Out”. Trasa koncertowa pod tytułem była powtarzana również w następnych latach.

      W 2013 roku ukazuje się kolejny album zespołu „Winners and Boozers”. Płyta zawiera 16 utworów utrzymanych w szybkim klimacie grupy. W edycji „deluxe” dołączono dodatkowy krążek z pięcioma znanymi wcześniej utworami oraz jedną piosenkę z nowego albumu w wersjach fortepianowych. Od czasu, gdy odszedł były frontman grupy Peter Pathos, cały zespół pisze piosenki a ich muzyka charakteryzuje się dużą różnorodnością. Album jest uznawany za jeden z najlepszych w dyskografii zespołu.

      W 2015 roku Fiddler’s Green obchodził swoje 25 lat. Z tej okazji ukazała się płyta studyjna „25 Blarney Roses”, prezentująca najlepsze utwory w dorobku zespołu. Piosenki pochodzą zarówno z początków działalności jak i z najnowszych płyt. Niektóre z tych hitów nie były wcześniej nagrywane w studio. Zebranych zostało 13 starych kawałków oraz nowe: „Take Me Back”, „Rocky Road To Dublin”, „Burning the Night” i „Blarney Roses”. Ukazała się również płyta koncertowa, w formie CD i DVD, pod tytułem „25 Blarney Roses - Live in Cologne”. Zarejestrowany został na niej koncert w, wypełnionej do ostatniego miejsca, sali E-Werk w Kolonii.