Bothy Band to zespół grający tradycyjną muzykę irlandzką, aktywny pod koniec lat 70-tych. Szybko zyskał miano jednego z najbardziej wpływowych zespołów grających tradycyjną muzykę irlandzką. Ich entuzjazm i muzyczna wirtuozeria miały znaczący wpływ na wzrost popularności tej muzyki na całym świecie. Istnieli zaledwie 3 lata, pozostawiając po sobie cztery płyty. Grupa rozpadła się w 1979 roku. Zespół był prekursorem nowego podejścia do muzyki irlandzkiej, łącząc różne muzyczne wpływy i grając na instrumentach przypisanych do muzyki folkowej w iście rockowym stylu. Muzycy, którzy uczestniczyli w tym wydarzeniu kontunuowali swoje kariery po rozpadzie zespołu będąc na czele muzycznej sceny aż do dziś.

      Geneza zespołu sięga 1975 roku, lecz założyciele zespołu spotkali się już wcześniej. Około roku 1970, flecista Matt Molloy, skrzypek Tommy Peoples, dudziarz Peter Browne i piosenkarka Triona Ní Dhomhnaill grali razem w grupie o nazwie 1691. W tej formacji występował także wokalista Liame Weldon. Paddy Keenan grał w Dublinie z rodzeństwem Michealem (gitara, śpiew) i Trioną Ni Dhomhnaill (klawinet, śpiew). Dołczył do nich skrzypek Paddy Glackin a następnie jeszcze flecista Matt Molloy. Następny był akordeonista Tony MacMahon i Donal Lunny. Dónal Lunny odszedł właśnie z Planxty (w 1974 roku), by założyć swą własną wytwórnię płytową, Mulligan. Z Tony MacMahonem spotkali się podczas audycji w radio RTE. Nadali sobię nazwę Seachtar, co po irlandzku oznacza "siedem". Nazwa została zmieniona przez Michaela O Domhnailla, po tym, jak Tony MacMahon opuścił grupę, aby pracować jako producent w BBC. Zespół zadebiutował 2 lutego 1975 roku Trinity College w Dublinie.

      Nazwa Bothy Band pojawiła się, gdy Micheal O Domhnaill wrócił ze Szkocji, którą odwiedził w poszukiwaniu tradycyjnych melodii. Przywiózł ze sobą album ze zdjęciami z 1890 roku, na których widnieli muzykujący robotnicy z, tak zwanych, Bothy Bands. Imigranci irlandzcy w Szkocji mieszkali w surowych, kamiennych chatach, zwanych bothies. Wiele lat temu, altany lub surowe domki, w których mieszkali robotnicy, najczęściej nieżonaci mężczyźni, zwano bothies. Ludzie ci wynajmowali się lokalnym farmerom, powszechnie, na okres sześciomiesięczny. Tradycją się stało ich wieczorne muzykowanie przed swoimi bothies a tradycja ta stała się częścią celtyckiego dziedzictwa kulturowego. Członkowie zespołu zrobili losowanie a wylosowana nazwa każdemu przypadła do gustu.

      Rodzeństwo O Domhnaill, Micheal, Triona wraz ze swoją sistrą Maighread, wystepowali wcześniej w grupie Skara Brae. Po rozpadzie tej grupy Michael wystepował z Mickiem Hanlym, tworząc duet Monroe. Triona dołączyła do, mało znanej, krótko działającej, lecz wpływowej grupy 1691, gdzie spotkała flecistę Matta Molloya, Petera Browne na dudach oraz skrzypka Tommiego Peoples.

      Paddy Glackin był członkiem własnej grupy "Ceoltoirí Laighean" w tym samym czasie, a ze swoim ojcem, Tomem, rownież, skrzypkiem i nauczycielem muzyki z Rosses (Donegal). Pod koniec 1974 roku Paddy odszedł a zastąpił go legendarny Tommy Peoples i w tym składzie powstał, w 1975 roku, pierwszy album "The Bothy Band".

      Album został nagrany w pażdzierniku 1975 roku dla wytwórni Mulligan Music w Dublinie, której współzałożycielem był Lunny. Grupa często korzystała ze zbiorów piosenk ludowych, które zgromadziła ciotka Triony Neilli Ni Dhomhnaill. Płyta zyskała uznanie krytyków, ustawiając zespół wśród najbardziej znaczących reprezentantów muzyki tradycyjnej w Irlandii.

      Po roku pełnym wytężonej pracy, niezapomnianych występów na żywo w Irlandii, Wielkiej Brytanii i Europie, Tommy Peoples rozstaje się z zespołem a jego miejsce zajmuje Kevin Burke. Kevin zastąpił Tommiego w maju 1976, przed nagraniem drugiej płyty "Old Hag You Have Killed Me". Gra Kevina na skrzypcach była zupełnie inna niż Tommiego. Peoples grał ogniście i agresywnie, w stylu Donegal a Kevin łagodnie i różnice te doskonale widać porównując płyty.

      "Old Hag You Have Killed Me" jest bardziej różnorodny niż pierwsza płyta, co słychać w wielogłosowych harmoniach nieziemskiego, wokalnego utworu "Fionnghuala" a także w żałobnym utworze, "Calum Sgaire", zapożyczonym z Kaledonii. W kilku instrumentalnych kawałkach pochodzący ze Sligo, zdobny styl gry Kevina Burke, staje się nieco łagodniejszy i bardziej melodyjny. Płyta jest uznawana za szczytowe osiągnięcie grupy i jedną z najważniejszych w gatunku.

      Ostatnim studyjnym longplayem był "Out of the Wind, Into the Sun", wydany w 1977 roku. W tym wydawnictwie "Bothies" osiągnęli naprawdę zaawansowany poziom, tworząc wyszukane kompozycje, lecz nie udało się im oddać emocji, towarzyszącym dwu pierwszym albumom. Mimo to jest tu kilka fantastycznych aranżacji, poczynając od powolnego "The Maids of Mitchelstown", poprzez przepiękną interpretację jigu Margaret Barry i Michaela Gormana "The Strayaway Child", wykonanej przez Kevina Burke, a także epicki zestaw jigów i reeli "Rip the Calico".

      Dwa lata później ukazało się jeszcze koncertowe wydawnictwo "After Hours", zarejestrowane rok wcześniej w paryskim Palais des Artes.

      W 1983 roku, cztery lata po rozpadzie grupy ukazała sie płyta "The Best of the Bothy Band" ,będąca kompilacją utworów z poprzednich albumów. Drugi album koncertowy "Live in Concert", został nagrany przez BBC w Londynie w Paris Theatre w lipcu 1976 roku oraz w Kilburn National Theatre w lipcu 1978 roku. Album ten ukazał się w 1995 roku.

      Wraz z rozpadem formacji w 1979 roku, członkowie grupy kontynuowali swoją karierę w innych przedsięwzięciach. Lunny wrócił na chwilę do Planxty, a następnie przyczynił się do powstania grającej celtyckiego rocka formacji Moving Hearts. Równocześnie kontynuował pracę jako producent i okazjonalnie współpracował z wokalistą Silly Wizard - Andym Stewartem. Później połączył siły z Andy Irvinem tworząc grupę Mozaik, która wydała dwa albumy w 2004 i 2007 roku. Matt Molloy dołączył do znanego na całym świecie zespołu The Chieftains i Kevina Burke, a po kilku solowych projektach, w tym dwóch z Michealem Ó Domhnaillem, pomógł stworzyć zespół Patrick Street z Jackie Dalym (dawniej De Dannan) oraz Andy Irvinem (dawniej Planxty). Tríona Ní Dhomhnaill, po przeprowadzce do USA, założyła formację Touchstone, która jednak istniała bardzo krótko. Później, wspólnie z bratem powołali do życia Relativity oraz Nightnoise.

      W lipcu 2006 roku w swoim domu w Dublinie w wieku 54 lat umiear tragicznie Mícheál Ó Domhnaill. W dniu 24 maja 2007 roku, pozostali członkowie The Bothy Band oraz wielu innych znanych muzyków tradycyjnych, zbierają się w Dublinie w sali koncertowej na Vicar Street, grając na wspólnym koncercie "A Gig for Mícheál". Koncert zarejestrowała rozgłośnia radiowa RTÉ.

      Bothy Band, wraz ze współczesnymi im grupami De Dannan i Planxty, pomogli zdefiniować nowoczesną grupę irlandzką.


Skład:

      Peter Browne - uilleann pipes (1976, zastępuje Paddy Keenana)
      Kevin Burke - skrzypce (1976-79)
      Triona Ni Dhomhnaill - śpiew, harfa, klawinet, harmonia, elektryczne pianino, bodhran (1974-79)
      Micheal O Domhnaill - gitara, śpiew (1974-79)
      Paddy Glackin - skrzypce (1974)
      Paddy Keenan - uilleann pipes, tin whistle, low whistle (1974-79)
      Donal Lunny - bouzouki, gitara, bodhran, syntetyzer, śpiew (1974-79)
      Tony MacMahon - akordeon (1974)
      Matt Molloy - flet, tin whistle (1974-79)
      Tommy Peoples - skrzypce (1975)


Dyskografia:

      The Bothy Band (1975)
      Old Hag You Have Killed Me (1976)
      Out of the Wind, Into the Sun (1977)
      After Hours - Live In Paris (1979)
      Best of the Bothy Band (1983)
      Live in Concert (1994)