Danú, to grupa grąjaca muzykę tradycyjną i jeden z najbardziej znanych zespołów na świecie. Od 1994 roku muzyczni wirtuozi fleta, whistli, skrzypiec, akordeonu, bouzouki i wokalu, przedstawiają różnorodną mieszankę starodawnej muzyki irlandzkiej i zapierających dech w piersiach piosenek. Są zdobywcami wielu nagród przyznawanych przez BBC czy Irish Music Magazine. Danú koncertowało w całej Europie, Środkowym Wschodzie i Ameryce Północnej. W mitologii celtyckiej, Danu była boginią-matką. Bogini żyzności, urodzaju, ale również śmierci i zniszczenia.

      Grupa zaistniała po raz pierwszy w 1995 roku. Czterech muzyków - Daire Bracken, Dónal Clancy, Donnchadh Gough i Benny McCarthy spotkali się wcześniej w Waterford w Irlandii w 1994 roku a już jako zespół zagrali na festiwalu Interceltique de Lorient w 1995 w Bretanii. Dónal Clancy wkrótce opuścił grupę, występując wraz ze swoim ojcem Liamem Clancy oraz kuzynem Robbie O'Connellem jako trio. Zastąpił go gitarzysta Timmy Murray.

      W Lorient zespół odniósł błyskawiczny sukces i został zaproszony do powrotu na festiwal w 1996 roku, gdzie sie pojawił z w nowym składzie z braćmi Tomem (flet) i Eamonnem Doorley (bouzouki, skrzypce) z Dublina. W tej edycji grupa zdobyła nagrodę La Boulee Des Korrigan, dla najlepszego nowego zespołu festiwalu. To prestiżowe wyróżnienie wcześniej przyznano takimi zespołom jak Clannad i The Bothy Band.

      Debiutancki album zatytułowany po prostu „Danú”, został wydany w 1997 roku z ogromnym uznaniem krytyków a w 1999 roku grupa podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Shanachie Entertainment, z którymi następnie wydała pięć albumów oraz koncertowe DVD w latach 2000 do 2006. Album „Danú” ukazał się na rynku w marcu 1997 roku w czasie z trasy koncertowej po USA. Na płycie pojawił się wokalista Carthach Mac Craith.

      Żywiołowe występy zespołu szybko zostały docenione zaproszeniami na festiwale muzyczne i w sierpniu 1997 roku pojawili sie po raz pierwszy na Festiwalu Tonder w Danii. W 1997 roku amerykański skrzypek Jesse Smith, gitarzysta Noel Ryan Tipperary i piosenkarz Ciarán Ó Gealbháin (prywatnie przyjaciel Carthach Mac Craith) ostatecznie zastąpili Brackena, Murraya i MacCraitha. W 1999 roku, Danú odwiedziło również USA, Polskę, Danię, Norwegię i Szwajcarię.

      Kolejny album, zatytułowany „Think Before You Think” pojawił się w 2000 roku. Dubliński „Irish Music Magazine” ogłosił to wydawnictwo mianem „Best Overall Traditional Act”. Z kolei radio BBC w drugiej edycji konkursu „BBC Folk Awards” w 2001 uznało Danú za „Najlepszą Tradycyjną Grupę” (Best Traditional Group), powtarzając to wyróżnienie w 2004 roku.

      Płyta „All Things Considered” ukazała się w 2002 roku, z nowym skrzypkiem. Oisin McAuley, pochodzący z Donegal, zamieniła na tej pozycji Jesse Smith’a. Około połowa utworów jest instrumentalna, lecz najciekawsze są piosenki śpiewane miękkim głosem Ciarán Ó Gealbháin, ballady dające słuchaczowi oddech między solidnymi reelami i jigami. Album powstawał przez ponad dwa lata w studio Liama Clancy w hrabstwie Waterford, jednocześnie prezentowany w pobliskim Mooney's Pub

      Album „Road Less Traveled” został wydany przez wydawnictwo Shanachie 21 października 2003 roku. Do składu powrócił Donal Clancy, który w między czasie grał z zespołem Solas i koncertował ze swoim ojcem. Wokalista Ciarán Ó Gealbháin odszedł z zespołu by poświęcić się pracy naukowej. Na jego miejsce pojawiła się Muireann Nic Amhlaoibh, wprowadzając, po raz pierwszy, kobiecy głos i mozeolnie zastępując poprzedniego frontmana. Muireann Nic Amhlaoibh dysponuje niesamowitym wokalem - przypominającym Niabh Parsons, czy też Mary Black. Myzyka Danu została skierowana w bardziej refleksyjnym, folkowym kierunku. Ich piękna wersja piosenki Fairport Convention „Farewell, Farewell” przypomina wersję Sandy Denny nie będąc, jednocześnie, dokładną kopią a hałaśliwy "Fairy Reel" zaczynając się od lekkiego deszczu, a następnie podkręcając atmosferę, wykorzystując, rzadkie w muzyce celtyckiej, skrzypcowe dwudźwięki oraz dźwięki uilleann Pipes.

      W 2004 grupa Danú została uhonorowana nagrodą BBC 2 dla najlepszej grupy folkowej. W tej samej edycji, również, piosenka Tommiego Sandsa, wykonywana przez zespół, „The County Down” została uznana za najlepszą.

      Kolejny album, wydany w 2004 roku „Up In The Air”, ma charakter sesji muzycznej w irlandzkim pubie. Jest prezentacją muzycznych umiejętności członków grupy, w postaci solowych kawałków wspomaganych subtelnie przez gitarę, bouzouki czy akordeon. Wszyscy muzycy mieli okazję się wykazać a wyniki są cudami instrumentalnej i wokalnej artystycznej perfekcji, a na uwagę zasługują dwa piękne utwory Muireann Nic Amhlaoibh.

      Zespół został zaproszony do uczestnictwa w ceremonii rozpoczęcia irlandzkiej prezydencji w UE, w Brukseli, w styczniu 2004 roku. Danú towarzyszył, także, delegacji handlowej irlandzkiego rządu w Indiach, w styczniu 2005 roku.

      „When All Is Said and Done” został wydany ponownie przez wydanictwo Shanachie, 26 kwietnia 2005 roku. W swoim szóstym z kolei albumie, Danú powraca do utworów bardziej zorientowanych na piosenki jak z czasów „Road Less Traveled” z 2003 roku. Na płycie znajdują się piękne wokale wyśpiewane przez Muireann Nic Amhlaoibh, w tym piosenka Boba Dylana "Farewell Angelina" i Paula Brady’ego "Follow on", a także wyśmienite tradycyjne pieśni, mocne interpretacje reeli i jigów wykonanych przez cały zespół. W chórkach pojawia się Julie Fowlis, będąca u progu swojej kariery, zwyciężczyni „Scots Trad Music Awards” z 2004 roku.

      Zespół nagrał także występ na żywo w jednej z najbardziej znanych irlandzkich sal koncertowych, Vicar Street w Dublinie. DVD z tego koncertu zostało wydane w 2006 roku i trafnie zatytułowane "One Night Stand". Jest pełene żywych melodii i piosenek śpiewanych przez niezrównanę Muireann Nic Amhlaoibh. Ponadto zawiera wywiady z członkami grupy oraz zaproszonymi gośćmi, jak również dodakowe piosenki, szczególnie „Peg and Awl”, wykonaną przez Muireann.

      Julie Fowlis wkrótce wydała swój pierwszy solowy album „Mar a Tha Mo Chridhe (As My Heart Is)”, na którym Éamonn Doorley, jej przyszły mąż, zagrał na bouzouki w siedmiu kawałkach. Jej drugi solowy album „Cuilidh” ukazał się w marcu 2007 roku a Doorley ponownie zagrał na bouzouki w prawie wszystkich utworach a także był współproducendem krążka. Para pobrała się w maju 2007 roku. Płyta „Dual” wydana w 2008 roku, powstała jako wspólne przedsięwzięcie Julie z Éamonnem, Muireann Nic Amhlaoibh (oboje z Danú) i Rossem Martinem. Ta czwórka muzyków grała ze sobą już od festiwalu w Tonder w 2003 roku i dwa razy do roku koncertowała po Szkocji i Iralndii. Album miał pokazać podobieństwa i różnice pomiędzy irlandzkimi i szkockimi piosenkami śpiewanymi po gaelicku.

      Na następny album trzeba było czekać ponad pięć lat. Płyta „Seanchas” (wymowa: shan-ahas), pokazuje bardziej refleksyjną i melodyjną stronę zespołu. Słowo „seanchas”, po irlandzku odnosi się do ludowych opowieści i mitów i koncepcja tego albumu świadomie jest również zakorzeniona w historii i tradycji. Grupa wykorzystuje utwory instrumentalne autorstwa Michaela Coleman, słynnego skrzypka pochodzącego ze Sligo. Wśród piosenek znajduje się „Never Tire of the Road” Andy’ego Irvine’a. W piosence “Cailin na nUrla Donn” (Girl of the Brown Locks), Muireann śpiewa wspólnie z poprzednim wokalistą Ciaránem Ó Gealbháinem.

      W roku 2015 Danú świętowało dwadzieścia lat swojej działalności. Grupa uczciła swoją rocznicę trasą koncertową po Stanach Zjednoczonych, uczestnictwem w różnych festiwalach w Europie i Irlandii oraz wydaniem nowego albumu „Buan”, który ukazał się w lutym 2015 roku. Irlandzkie słowo „buan” oznacza coś trwałego i stabilnego i nowy album zdaję się z tym słowem łączyć. Przez cztery lata, które upłynęły od poprzedniej płyty, członkowie grupy byli zaangażowani w rozmaite projekty muzyczne co, według Muireann Nic Amhlaoibh, doprowadziło do bardziej dojrzałego brzmienia. Producentem album, po raz kolejny, był Dónal Lunny a w nagraniach uczestniczyli dawni członkowie zespołu, dudziarz Donnchadh Gough oraz starszy brat Éamona Tom Doorley.

      W styczniu 2016 Muireann Nic Amhlaoibh opuściła zespół, aby zostać zastąpiona przez dobrze znaną wokalistkę stylu sean nós, Nell Ní Chróinín. Nowa wokalistka jest laureatką wielu wyróżnień, między innymi nagrody irlandzkiej sieci telewizyjnej TG4 w 20012 roku oraz prestiżowej nagrody Oireactas 'Corn Uí Riada' w 2014 roku, dla śpiewających właśnie w stylu sean nós.

      W swoją dwudziestą trzecią rocznicę istnienia grupa Danú uczciła wydaniem nowego albumu „Ten Thousand Miles”, który ukazał się 23 marca 2018 roku. W zespole pojawili się muzycy, którzy już wcześniej w zespole grali, Tom Doorley oraz Donnchadh Gough. Flecista Tom Doorley, na scenie często rozbawia publiczność opowiadając różne historie. Tom pracuje w Dublinie jako nauczyciel. Donnchadh Gough gra zarówno na bodhranie jak i dudach (uillean pipes).