Shantalla gra tradycyjną muzykę irlandzką i szkocka w prosty akustyczny sposób, wkładając w nią mnóstwo pasji i energii. Korzystają z mieszanki instrumentów smyczkowych, fletu , akordeonu i bouzouki. Koncerty zespołu niosą ze sobą radość z obcowania z ich własną i tradycyjną muzyka. Chociaż Shantalla ma siedzibę w Belgii, to pięciu członków zespołu pochodzi z Irlandii a wokalistka Helen Flaherty ze Szkocji. Nazwa zespołu to fonetyczna wersja dwóch gaelickich słów „Sean Talamh” oznaczających „Stary Kraj” („The Old Ground”), metafora używana często przez irlandzkich emigrantów w odniesieniu do ojczyzny.

      Nazwę zespołu zaproponowali Kieran Fahy i Michaela Horgan, po rozpadzie poprzedniego zespołu o nazwie „Sean Talamh” w 1995 roku. Dwaj inni członkowie tej grupy powrócili do Irlandii a Michael i Kieran stworzyli nowy zespół, wraz z gitarzystą Joe Hennonem i multiinstrumentalistą Gerrym Murrayem.

      Zespół łączy talenty pięciu muzyków. Czworo z nich to Irlandczycy: Michael Horgan (uillean pipes, flety, flażolety), Joe Hennon (gitara), Kieran Fahy (skrzypce) and Gerry Murray (akordeon, bouzouki, mandolina i flażolety).

      Piątym członkiem zespołu jest szkocka wokalistka Helen Flaherty, która dołączyła w 1997 roku a gra również na bodhranie. Jej ciepły i mocny głos wnosi różne style od powolnych i emocjonalnych ballad do bardziej energetyzujących utworów.

      Shantalla zaczęła występować w małych klubach i festiwalach folklowych w Belgii i Holandii, ale reakcje publiczności przekonały muzyków, że powinni zrobić więcej. Ich pierwsza płyta "Shantalla", została wydana w Belgii przez Wild Boar Music pod koniec 1998 roku.

      Druga płyta zespołu „Seven Evenings, Seven Mornings” została wydana w 2001 roku a opinie były tak samo dobre jak te z z poprzedniej płyty. Krytycy potwierdzili, że zespół jest mocną siłą na scenie muzyki celtyckiej.

      W 2005 grupa Shantalla została rozwiązana, a poszczególni członkowie poszli własnymi drogami. Jako pierwszy zespół opuścił skrzypek Kieran Fahy w 2005 roku. Zastąpił go Gerry O'Connor na serię zaplanowanych koncertów. Wokalistka Helen Flaherty również wyraziła chęć zakończenia współpracy na koniec roku. Rozpoczęła karierę solową i zaczęła śpiewać w grupach David Munnelly Band oraz Comas. Gitarzysta Joe Hennon zaczął występować w holenderskiej kapeli Omnia. Akordeonista Gerry Murray oraz didziarz Michael Horgan pojawiali się sporadycznie na belgijskich i holenderskich scenach.

      Po pięciu latach przerwy zespół się reaktywował w pierwotnym składzie, dodając grającego na bouzouki i gitarze Simona Donnelly.

      Ich trzecia płyta „Turas” (irlandzkie słowo oznaczające drogę) ukazała się w roku 2011. Recenzenci są zgodni, że zespół nic nie stracił ze swojej jakości a z pewnością dojrzalszy i wciąż na topie na celtyckiej scenie. Pojawienie się Simona Donelly na bouzouki i gitarze akustycznej dodało ich muzycy rytmiki. Na albumie wystpił Luka Aubí-Krieger z zespołu Omnia na „slideridoo”, urozmaicając warstwę muzyczną. Wokal Helen Flaherty jest również doskonały.

      Zespół występował na znanych festiwalowych scenach w całej Europie, a w 2015 roku był główną gwiazdą prestiżowego festiwalu muzyki etnicznej na Syberii Mir Sibiri grając dla ponad 10.000 osób.

      Przepiękna piosenka „A Band of Gold”, którą napisał Maurice McGrath, kompozytor z Dublina została przyjęta przez Helen Flaherty do repertuaru grupy. W lutym 2016 roku ukazał się singiel z tą piosenką.

      Nad swoim czwartym albumem zespół rozpoczął już w 2017 roku, lecz udało się go wydać dopiero w czerwcu 2019 roku. Płyta ukazała się pod nazwą „From The East Unto The West” i zawiera piosenkę z wydanego wcześniej singla.