| Battlefield Band jest grupą szkockiej muzyki tradycyjnej. Założona w Glasgow w 1969, wydała ponad 30 albumów i zanotowała wiele zmian w składzie. Od 2010 już żaden oryginalny założyciel nie pozostał w zespole. Trudno powiedzieć, że łączą gatunki, lecz ich kompozycje są bardzo zróżnicowane a kolejne płyty różnią się od siebie w dość znaczący sposób, zwłaszcza jeśli w między czasie nastąpiła zmiana składu. Elementem wspólnym jest szkocki duch i bogate dziedzictwo muzyki celtyckiej, którego się mocno trzymają, zarówno wykonując stare piosenki jak i pisząc swoje w bardziej współczesnym stylu. Każda zmiana składu stawała się bodźcem do dalszego rozwoju i wzbogacania swego repertuaru. Ze składu założycielskiego w zespole nie gra już dzisiaj nikt. Ostatni odszedł Alan Reid w 2010 roku. Nowi członkowie, wnosząc swoje talenty i pomysły, zgadzają się utrzymywać ten sam, rozpoznawalny styl. Grupa zasłynęła nietypowym połączeniem instrumentów, tradycyjnych i nowoczesnych takich jak:dudy, skrzypce, syntezator, gitary, flety, bodhran i akordeon. Dudy funkcjonują w zespole od początku i przez wszystkie lata. Pierwsze płyty trochę przypominają The Tannahill Weavers, lecz w kolejnych uwidacznia się własny, niepowtarzalny styl. Wszystkich albumów słucha się z wyjątkową przyjemnością.
 | The band performing in Freiburg in 2012
Źródło: Wikipedia |
Nazwa pochodzi od Battlefield (Pole bitwy) - przedmieścia Glasgow, gdzie powstała grupa, założona przez czterech studentów. Battlefield Band funkcjonuje na scenia od 30 lat, prezentując ich własną niezrównaną mieszankę szkockiego ducha, zarówno na koncertach jak i na płytach. Poza Wielką Brytanią występowali dotąd m.in. w Niemczech, Hong Kongu, Australii, Nowej Zelandii, Włoszech, Austrii, Szwajcarii, Holandii, Syriii, Jordanii, Indiach, Sri Lance, Egipcie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, a także w Polsce.
W 1969 skrzypek Brian McNeill oraz klawiszowiec i gitarzysta Alan Reid, wsparci przez Jenny Clark (gitara, śpiew, cytra, whistle) i Duncana MacGillivray (dudy, whistle), założyli weekendową grupę w pubie, właśnie w Battlefield. Przez lata działalności zespołu przewinęło się ponad 20 muzyków. W pierwszym okresie działalności, grupa budowała swoją reputację koncertując w lokalnych pubach jak też i na festiwalach celtyckich. Na skrzydłach sukcesu na festiwalu w Lorient w 1975 roku, grupa weszła do bretońskiego studia, nagrywając swój pierwszy album „Volume I - Farewell to Nova Scotia”. Album został wydany w 1976 roku przez wytwórnię „Arfolk” a nagrany został w składzie: Alan Reid, Brian McNeill i Ricky Starrs. W 1978 roku wydana została kontynuacja tego albumu jako „Volume II - Wae's me for Prince Charlie”. Pierwsza studyjna płyta powstała w 1977 pod nazwą „Battlefield Band” (początkowo wydana przez Topic Records). Partnerstwo muzyczne Reida i McNeilla było siłą napędową dla zespołu przez 20 lat. W składzie byli wtedy jeszcze John Gahagan (whistle, koncertina) i Jamie McMenemy (śpiew, cytra, gitara). Jamie nagrał z Battlefield Band również następną płytę „At the Front” w 1978 roku, lecz w 1979 roku wyemigrował do Bretanii zakładając tam grupę Kornog. Rosnąca popularność wymagała zaangażowania doświadczonego menadżera. Stał się nim Robin Moron, właściciel Temple Records, który był gorącym miłośnikiem ich muzyki. Z pomocą Morona zespół skoncentrował się na nagraniu kilku albumów, w którym zaprezentował swój talent, energię i progresywny styl. Brian McNeill dizłał na scenie folkowej Edynburga od początku lat 70. Początkowo specjalizował się w skrzypcach, lecz stał się również multiinstrumentalista i autorem tekstów. Jego prace solowe, zarówno przed jak i po opuszczeniu Battlefield pod koniec 1990 r., są zróżnicowane pod względem treści, ale stałe w jakości.
W 1984 roku, przy nagraniu płyty „Anthem for the Common Man”, do zespołu dołączył gitarzysta i wokalista Alistair Russell, który wniósł do tekstów trochę politycznych tematów. Alistair grał z zespołem przez 13 lat, aż do nagrania albumu „Across The Borders” z 1997 roku. Razem z Alistairem pojawił się Dougie Pincock (dudy), i pozostał w grupie przez 7 lat. Dougie wprowadził elementy jazzowe do swoich interpretacji celtyckich tematów, a potrafił zagrać na tym instrumencie wszystko, począwszy od tradycyjnych melodii do rockowych standardów.
Na początku lat 90-tych nastąpiły zasadnicze zmiany w zespole. McNeilla zastąpił John McCusker, wirtuoz skrzypiec i wokalista, który zaczął grać profesjonalnie mając zaledwie 17 lat. John grał wcześniej z sukcesem w szkolnej grupie „Parcel O' Rogues” a w Battlefield Band występował przez 11 lat. Drugim nabytkiem był flecista i dudziarz lain MacDonald, pochodzący z gaelickiej społeczności Glenuig, który miał już bogate doświadczenie, grając, między innymi, w Ossian i Wolfstone.
W 1996 roku grupę opuścił Iain MacDonald a w 1997 roku Alistair Russell. Pozostali w zespole Reid i McCusker szybko wypełnili powstałe w ten sposób braki. Miejsce to wypełnili wokalista i gitarzysta Davy Steele i dudziarz Mike Katz. Steel był już uznanym wykonawcą tradycyjnej muzyki, które to uznanie zdobył grają z takimi grupami jak Coelbeg i Clan Alba. Tak jak i inne zmiany personalne, ta również wprowadziła nowe elementy i nie pozwalała zespołowi pozostać w miejscu. Te zmiany „do przodu” oraz stała tendencja do uczenia się nowych stylów rozszerzały wciąż muzyczne granice. W tym nowym składzie powstał album „Rain, Hail Or Shine” w 1998 roku. Katz ujawnił swój talent, prezentując szaloną technikę gry w pierwszym utworze na płycie a Steele w drugim, nastrojowej balladzie, wielorybników „Heave Ya Ho”, której sam był autorem. Album okazał się idealnym połączeniem młodości i dojrzałości. W 1999 roku powstał drugi i ostatni album w tym składzie „Leaving Friday Harbor”.
Niestety, poważna choroba zmusiła Steele’a do nagłego opuszczenia zespołu. Stało się to podczas trasy koncertowej w 1999 roku. Steele zmarł 11 kwietnia 2001 roku. Na jego miejsce powołano Malcolma Stitta (dudy) i Pata Kilbride’a (gitara), aby wypełnić zobowiązania koncertowe. W marcu 2000 roku pojawiła się wokalistka Karine Polwart, która właśnie na chwilę opuściła zespół Malinky. Karine była już kilkakrotnie uhonorowana prestiżowymi nagrodami za swoje wykonania i talent, między innymi, w 1999 roku w czasie festiwalu Celtic Connections. W 2001 roku ukazała się bardzo udana płyta „Happy Daze”, unikalna w dyskografii zespołu, gdzie kobiecy głos wykonuje kilka piosenek, lecz w właśnie te utwory pozostają w pamięci. Pierwszą piosenkę „The Devil's Courtship” Karine wykonuje razem z Alanem, a „The Banks Of Red Roses” jest już jej solowym popisem. Niestety jest to jedyne wydawnictwo grupy z jej udziałem. Podczas nagrania do współpracy zaproszono jeszcze Alison Kinnaird, szkocką harfistkę i rzeźbiarkę oraz wirtuoza instrumentu o nazwie concertina, Simona Thoumire'a.
W 2002 roku do zespołu powrócił Pat Kilbride, na nagranie „Time and Tide”. Pat pozostał do następnego wydawnictwa z 2004 roku „Out for the Night”. Album „Road of Tears” z 2006 roku, zajmuje się tematyką emigracji, zarówno dobrowolnej jak i wymuszonej. W 2007 roku ukazuje się „Dookin’”, album lżejszy niż poprzedni, w którym partie wokalne są dzielone między Alanem Reidem a and Seanem O'Donnellem. Dookin to szkockie słowo związane ze świętem Halloween, a w tym przypadku na symbolizować to co Battlefield Band robiło przez calą karierę, czyli dokładanie do wielkiej puli tradycyjnych pieśni, swoich kompozycji.
Alan Reid, który był w zespole od zawsze, ostatecznie opuścił grupę pod koniec 2010 roku, koncentrując się na muzycznym duecie z gitarzystą i wokalistą Robem van Sante, który przepracował w Battlefield Band ostatnie trzynaście lat, jako inżynier dźwięku. Rolę lidera przejął Mike Katz a grupa z powodzeniem wciąż działa.
Ewen Henderson opuścił grupę w 2014 roku a nowy album „Beg & Borrow” został nagrany w trzyosobowym składzie podstawowym, lecz z długą listą zaproszonych muzyków. Album ukazał się 21 sierpnia 2015 roku a na liście gości znaleźli się: Christine Primrose, Nuala Kennedy, Alison Kinnaird, Leo McCann, Jim Kilpatrick, John Martin, Aaron Jones, Robin Morton, Mike Whellans, Don Meade, Barry Gray, Tony DeMarco. Na tej płycie muzycy pokazują wzajemny wpływ muzycznej tradycji Szkocji i oddalonej o 12 mil Irlandii.
W styczniu 2016 roku grupa wyruszyła w trasę koncertową po Niemczech, Szwajcarii i Austrii.
Skład grupy:
Sean O'Donnell - śpiew, gitara
Sean O'Donnell urodził i wychował si w Derry, w Irlandii Północnej i przeniósł do Szkocji w 1996, gdzie szybko zaangażował się w tutejszą scenę muzyczną. Grał w szkocko-irlandzkiej grupie Beneche, a także występował z Emily Smith, wykonawczynią szkockiej muzyki tradycyjnej. Gościnnie występował także z Daimh i Deaf Shepherd. W 2005 roku dołączył do Battlefield Band i jego gra szybko stała się podstawą brzmienia zespołu.
Alasdair White - skrzypce, tin whistle, banjo, bouzouki, Highland bagpipes/, small pipes, bodhran
Alasdair White pochodzi z wyspy Lewis w Hebrydach Zewnętrznych, gdzie język galicki jest językiem urzędowym a tradycyjna muzyka i kultura ma bardzo duże znaczenie dla mieszkańców. Głównym instrumentem Alasdaira są skrzypce, na których zdobywał nagrody już w wieku trzynastu lat. Jego kariera muzyczna zaczęła się jescze w szkole, w której grał w zespole Face the West, z którym nagrał płytę "Edge of Reason". W Battlefield pojawił się w 2001 roku, mając 18 lat, lecz jako w pełni ukształtowany muzyk i kompozytor. Oprócz pracy w zespole, nagrał swój własny solowy album "An Cl?r Geal" (Biały Album) w 2006 roku. Album zdobył nagrodę za nalepszy album muzyki tradycyjnej 0077 Independent Music Awards.
Mike Katz - Highland pipes,small pipes, whistles, gitara basowa, gitara
Mike Katz wychował się w Los Angeles. Jego dziadek ze strony ojca przyjechał do Ameryki z Besarabii, przeżywszy wcześniej holocaust i getto w Kijowie. Gry na dudach nauczył się od starszego brata. Miał wtedy 10 lat. Mike w wieku 18 lat wyjechał do Edynburga studiować filozofię na tamtejszym Uniwersytecie, pracując, jednocześnie w pubie, gdzie grał na gitarze w zespole punk rockowym. Nastepnie jego zainteresowania przeniosły się na muzykę tradycyjną. Grał w różnych zespołach takich jak Scottish Gas Pipe Band i Ceolbeg. Zagrał, również, kilka koncertów z Johnem McCusker, który był wtedy członkiem the Battlefield Band, a gdy Iain MacDonald opuścił Battlefield, Mike został poproszony o zajęcie jego miejsca.
W zespole grali:
Ricky Starrs (początki działalności) - gitara, mandolina, whistles.
Grał na płycie „Volume I - Farewell to Nova Scotia” z 1976 roku.
Alan Reid - klawisze, gitara, śpiew, akordeon
Alan był członkiem zespołu Battlefield w latach 1969-2010. Był pierwszym, który wprowadził instrumenty klawiszowe do zespołu folkowego. Po czterech dekadach, zdecydował, że czas się wycofać, i zacząć podążać własną droga rozwoju. Po opuszczeniu zespołu skoncentrował się na współpracy z Robem Rob van Sante, który przez wiele lat był inżynierem dźwięku w Battlefield. W 2012 roku powstał album, tego duetu, opisujący historię szkockiego żeglarza Johna Paula Jonesa, długoterminowy projekt, do którego Alan skomponował muzykę.
Brian McNeill - skrzypce
Urodzony w 1950 w Falkirk, rozpoczął naukę muzyki od lekcji gry na skrzypcach, ale szybko je porzucił na rzecz gitary elektrycznej. W późniejszych latach opanował grę na kolejnych instrumentach: bouzouki, cytrze,mandolinie, koncertinie, lirze korbowej (hurdy-gurdy) i innych. Grał w Battlefield Band od utworzenia zespołu w 1969 roku aż do 1990. Jego teksty zazwyczaj dotyczyły przeszłości i przyszłości Szkocji. Brian wydał trzy powieści: The Busker (1989), To Answer The Peacock (1999), In The Grass (2012).
John Gahagan - skrzypce, whistle
W Battlefield grał na koncertinie i whistle i pojawił się na płycie "Battlefield Band". Jest profesjonalnym artystą od ponad 30 lat. John Gahagan jest absolwentem słynnego Glasgow School of Art i uznaną postacią w świecie architektonicznym rysunku i malarstwa. Jest również założycielem zespołu "The Caulbums Ceilidh", który regularnie występuje na koncertech muzyki „ceilidh”.
Jen Clark - śpiew, gitara, cytra, dulcimer
Jenny Clark grała w Battlefield Band w jednym z pierwszy składów. Pojawiła się na płycie "Stand Easy" z 1979 roku. Jest absolwentką Royal Scottish Academy of Music and Drama. Jen nadal udziela się w sferze muzyki, lecz jej podstawowym zajęciem jest prowadzenie psychoterapii. Stworzyła własną metodę o nazwie "voicework", łącząc doświadczenie dziedzinie sztuki, zdrowia i edukacji. Jest wybitną multiinstrumentalistką a jej występy łączą wokal, i mocne rytmy z odrobiną ironicznego humoru.
John McCusker - skrzypce
John McCusker jest multi-instrumentalistą, producentem i kompozytorem, o bardzo różnych zainteresowaniach muzycznych. Urodzony w Bellshill, w pobliżu Glasgow, John zaczął swoją muzyczną edukację w wieku pięciu lat. W czasach szkolnych był założycielem grupy Parcel O'Rogues, a do Battlefield przystąpił mając 17 lat i grał z nimi przez następne 11. Nagrywał również płyty solowe i występował wspólnie z innymi muzykami, udzielając się w różnych gatunkach muzycznych. Występował między innymi Kate Rusby, Bonnie Raitt, Patti Smith, Steve Earle, Roseanne Cash, Linda Thompson, The Waterboys, Mark Knopfler.
Davy Steele (1948-2001) - śpiew, gitara
Davy Steele to jeden z najlepszych szkockich wykonawców i twórców. Jego interpretacje tradycyjnych tematów, jak również i własne utwory stały się klasyką. Davy pochodził z Summerlee, usytuowanego przy River Forth, w pobliżu Edynburga. Davy był dobrze znany ze swojej wcześniejszej działalności w grupach Drinker's Drouth i Ceolbeg. Współtworzył również zespoły, Urbn Ri, Caledon and Clan Alba. Składzie zespołu Battlefield pojawił się w 1997 roku i nagrał z nimi dwie płyty "Rain, Hail or Shine" i "Leaving Friday Harbor". Wkrótce po tym zdiagnozowano u niego raka mózgu, a zmarł przedwcześnie w 2001 roku w wieku 52 lat.
Dougie Pincock - dudy
Dougie Pincock by członkiem zespołu w latach od 1983 do 1990, zastępując Duncana McGillivray. Wcześniej występował w zespole Kentigern, będąc jeszcze w szkole. Ukończył the University of Glasgow. Od 1998 roku uczy gry na dudach, flecie i whistle. Dougie wydał książkę do nauki gry na dudach "The Gem So Small".
Duncan MacGillivray - dudy
Duncan MacGillivray nauczył się gry na dudach od swego ojca. Był założycielem Battlefield Band, lecz w 1983 odszedł z zespołu by prowadzić farmę w Easter Ross i zajmować się rodziną. Ma piątkę dzieci. Wciąż jedna muzykował zdobywając nagrody w konkursach. W 1997 roku zdobył główną nagrodę, złoty podczas Northern Meeting w Inverness. Jest członkiem grupy „Ghillies”, wykonującej tradycyjne utwory, pisane przez muzyków z całej Szkocji. Grywa także w lokalnym zespole ceilidh nazwie „Ben Wyvis and the Last Resort”.
Iain MacDonald - dudy
Iain MacDonald wychował się w Glenuig, gaelickiej wiosce, aż do 1967 bez połaczenia drogowego z resztą Szkocji. Na jego edukację muzyczną miała duży wpływ rodzina, zwłaszcza matka, zachęcająca go do gry na dudach. Ojciec trochę grał na dudach, lecz jego specjalnością był akordeon guzikowy (buton box). Gry uczył się w szkole w Dunlane i Glasgow. Był założycielem szkockiego teatru w Galsgow - “Fir Chlis“ . Grał również w has played Ossian, Wolfstone i Tosg. W 1992 roku pojawił się w Battlefield i pracował z grupą do 1996 roku. Nagrywał następnie z wieloma znanymi muzykami, takimi jak: Ann Martin, ‘Daimh, Dochas, Julie Fowlis, Rona Lightfoot, Mary Smith, Blazin’ Fiddles, Kathleen MacInnes, Archie MacAllister, Griogair Lawrie, Mairead Stewart.Iain zajmuje się działalnością edukacyjną, ucząc tradycyjnej muzyki celtyckiej, jest również dyrektorem artystycznym ‘Ceolas’, festiwalu sztuki gaelickiej w South Uist.
Alistair Russell - gitara, śpiew
Alistair Russell dorastał w północno-wschodniej Anglii w szkockiej rodzinie, w której słuchało się irlandzkich ballad i utworów, które gromadził ojciec Alistaira. Alistair wraz z kilkoma kolegami szkolnymi założył grupę folkową, koncerując w Anglii, Niemczech i Polsce. W 1978 roku nawiązał współpracę z Tomem Napperem, wydając album, "Tripping Upstairs". Nastepnie rozpoczął karierę solową, wydając album "Getting to the Border". Do Battlefield przystapił w 1984 roku i grał z nimi przez 13 lat, aż do 1997. W zespole pełnił funkcję "front mana". Nagrał z grupą dziewięć płyt audio. Po rozstaniu się z grupą zajmował nadal muzyką, pracując przy produkcji płyt, organizacji koncertów, sprzedaży instrumentów. Przez cały czas doskonalił swoje umiejętności grając w klubach i folkowych festiwalach. Z Chrisem Parkinsonem stworzył duet i koncertował w Niemczech, a w 2013 wydana została ich wspólna płyta "A Glass and a Mile".
Pat Kilbride - gitara, śpiew
Pat Kilbride pochodzi z hrabstwa Kildare w Irlandii. Zaczął się uczyć muzyki w młodym wieku od pianina. Jego matka, zdobywczyni nagród w tańcu irlandzkim, wzbudziła w nim zainteresowanie do tradycyjnej muzyki irlandzkiej. Później nauczył się już sam gry na cytrze i gitarze a doskonalił swoje umiejętności w grupie „The Pavies” z Paddym Keenanem i Davy’em Spillane. Pat wstąpił do Battlefield w końcu lat 70-tych, uczestnicząc w nagraniu albumu „At The Front”. Następnie przeprowadził się do Bretonii Belgi, gdzie uczestniczył w różnych projektach muzycznych i nagrał płytę „Rock & More Roses”. W latach 90-tych przeniósł się do USA, gdzie nagrał dwa, dobrze przyjęte, albumy dla Green Linnet i otrzymał nominację do nagrody Grammy za najlepszy album w kategorii „folk” w 1993. Założył tam także zespół „Kips Bay” (ceili), który zadebiutował w Nowym Jorku. Pat przeniósł się do Londynu, gdzie wydał solowy album „Nightingale Lane” (Temple Record). Następna była Hiszpania i Madryt, w którym Pat miał swoje dom i studio nagraniowe. W 2002 roku powrócił do Battlefield Band na nagranie „Time and Tide”. Pat pozostał do następnego wydawnictwa z 2004 roku „Out for the Night”.
Ged Foley - gitara, śpiew, Northumbrian Smallpipes
Ged Foley dorastał w hrabstwie Durham w północno-wschodniej Anglii. Uczył się tam grać na mandolinie i Northumbrian Smallpipes (rodzaj dud, specyficzny dla tej części Anglii) oraz gitarze. Początkowo współpracował z Jezem Lowe, koncertując na brytyjskiej scenie folkowej. W latach 1908-1984 występował w Battlefield Band, koncertując i nagrywając z nimi dwie płyty. 1984 był jednym z założycieli “The House Band”, zespołu grającego mieszankę reggae, country, pop, jazz i world music. Równolegle z tą działalnością, przystąpił do irlandzkiej „supergrupy” Patrick Street z Kevinem Burke, Andy Irvinme i Jackie Daly. W 2001 roku dołączył do grupy The Celtic Fiddle Festival (Kevin Burke, Johnny Cunningham i Christian LeMaitre). W latach 2002-2004 był dyrektorem artystycznym Catskills Irish Arts Week, propagując tradycyjną sztukę irlandzką.
Karine Polwart - śpiew
Karine Polwart pochodzi z małego miasteczka Banknock w centralnej Szkocji. Pochodzi z rodziny uzdolnionej muzycznie a jeden z jej braci Steven, jest również profesjonalnym muzykiem i występuje w jej zespole. Po ukończeniu studiów filozoficznych przeniosła się do Glasgow, aby dalej studiować ten kierunek. Od 2000 występowała jako wokalistka w zespole Malinky, nagrywając z nimi album „Last Leaves”, aby następnie skoncentrować się na własnej karierze. W tym samym roku pojawiła się Battlefield Band nagrywając z grupą płytę „Happy Daze”. Od tego momentu poświęciła się karierze solowej. W 2003 roku wydała swój pierwszy krążek „Faultlines” , za który zdobyła trzy nagrody w 2005 roku w Folk Awards, w tym za nalepszy album. Karine najczęściej koncertuje jako trio z bratem Stevenem Polwartem (gitary akustyczna i elektryczna, ukulele i śpiew) oraz wokalistą, autorem tekstów i multiinstrumentalistą Inge Thomson (akordeon, perkusja, śpiew).
Jim Barnes i Sylvia Barnes - bouzouki, śpiew/dulcimer
Jim (cytra, gitara, śpiew) i Sylvia (śpiew, cymbały, gitara, bodhran) grali w jednym z pierwszych składów Battlefied Band. Pojawili się na promocyjnej płycie EP „Preview”. Wcześniej grali w zespole Kentigern. Osiedli w Angli, gdzie ich dom stał się miejscem spotkań wielu szkockich muzyków. Jim zmarł w 2004 roku.
Jamie McMenemy - bouzouki, śpiew
Jamie McMenemy wychował się w irlandzkiej społeczności w Glasgow. Podczas studiów w Glasgow School of Art, zaczął grać i śpiewać w lokalnych zespołach folkowych a od 1976 roku zaczął to robić zawodowo koncertując z zespołem The Battlefield Band i nagrywając z nimi dwie kolejne płyty w 1977 i 78 roku. W 1979 roku, podczas trasy po Bretonii, oczarował go ten kraj, jego ludzie i muzyka. Został tam na stałe stając się ważną postacią tamtejszej sceny. Występował w zespole, Kornog, w latach 1981-87. Po rozpadzie grupy przez sześć lat nie zajmował się muzyką, do której powrócił w 1993 roku. Jego rozliczne projekty obejmują występy z belgijską grupą Orion, duet ze skrzypkiem Kornoga, Christianem Lemaitrem, oraz występy z zespołem Taxi Mauve w 1995 roku.
Ewen Henderson - skrzypce, dudy, whistles, pianinio, śpiew
Ewen Henderson jest multi-instrumentalistą z Fort William w Szkocji. Pochodzi z umuzykalnionej rodziny. Zarówno jego siostra Ingrid jak i brat Allan są uznanymi muzykami. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku pięciu lat. Poza skrzypcami jego muzyczny talent obejmuje jeszcze dudy, whistle, pianino i banjo. Biegle mówi po gaelicku. W Battlefield grał od 2010 do 2014 roku. Pojawia się również w innych zespołach: Manran, Bahookie, the Pneumatic Drills jak też Skipinnish. Jest zapalonym graczem shinty, szkocka odmiana hokeja na trawie.
Dyskografia:
- 1976 Farewell to Nova Scotia [#01] studyjny debut płytowy (pierwsze wydanie w wydawnictwie Escalibur jako Scottish Folk)
- 1977 Battlefield Band [#02] album studyjny #02 (pierwsze wydanie w wydawnicwie Topic)
- 1978 Wae's me for Prince Charlie [#03] album studyjny #03 (pierwsze wydanie w wydawnictwie Escalibur)
- 1978 At the Front [#04] album studyjny #04 (pierwsze wydanie w wydawnicwie Topic)
- 1979/1980 Stand Easy/Preview [#05] album studyjny #05 (pierwsze wydanie w wydawnicwie Topic)
- 1980 Home Is Where the Van Is [#06] album studyjny #06
- 1982 The Story So Far 1977-1980 [#07] kompilacja #1 z 3 pierwszych albumów studyjnych wydanych w Topic
- 1982 There's a Buzz [#08] album studyjny #07
- 1984 Anthem for the Common Man [#09] album studyjny #08
- 1986 Music in Trust Vol 1 [#10] Soundtrack#01
- 1986 On the Rise [#11] album studyjny #09
- 1987 After Hours: Forward to Scotland's Past [#12] kompilacja #2 z pięciu ostatnich albumów
- 1987 Celtic Hotel [#13] album studyjny #10
- 1988 Music in Trust Vol 2 [#14] Soundtrack #02
- 1989 Home Ground - Live From Scotland [#15] płyta live #1 (zapis koncertu z wiosny 1989 w Aberdeen, Szkocja)
- 1991 New Spring [#16] album studyjny #11
- 1992 Quiet Days [#17] album studyjny #12
- 1993 Opening Moves: Best Of 1977-79 [#18] album kompilacyjny#3
- 1995 Threads [#19] album studyjny #13
- 1997 Across the Borders [#20] płyta live #2 (zapis trzech koncertów w Edynburgu w Queens Hall podczas the Edinburgh International Festival)
- 1998 Live Celtic Folk Music (zapis "na żywo" z koncertu na Winterfolkfestival 1980, z Dordrecht, Holandia; wydany poza krajem)
- 1998 Rain, Hail or Shine [#21] album studyjny #14
- 1999 Leaving Friday Harbor [#22] album studyjny #15
- 2001 Happy Daze [#23] album studyjny #16
- 2002 Time and Tide [#24] album studyjny #17
- 2002 Best of Battlefield 1976-2003 [#25] album kompilacyjny #4
- 2004 Out for the Night [#26] album studyjny #18
- 2006 The Road of Tears [#27] album studyjny #19
- 2007 Dookin' [#28] album studyjny #20
- 2009 Zama Zama... Try Your Luck [#29] album studyjny #21
- 2011 Line-up [#30] album studyjny #22
- 2013 Room Enough For All [#31] album studyjny #23
- 2015 Beg & Borrow [#32] album studyjny #24
Wybrane albumy:
The Battlefield Band: The Battlefield Band (Topic 12TS313, 1977) | Side One: Silver Spear/Humours of Tulla; The Shipyard Apprentice (Archie Fisher/Norman Buchan/Bobby Campbell); Crossing the Minch/Minnie Hynd/Glasgoe Gaelic Club; The Brisk Young Lad; Birnie Bouzle; Compliments of the Band: Sir David Davidson of Cantray (Joseph Lowe)/A A Cameron's Strathspey/Scott Skinner#s Compliments to Dr MacDonald (JS Skinner)
Side Two: Bonnie Jean/Paddy fahey's Reel/Joseph's Fancy/The Hag's Reel; It Was All for Our Rightful King; The Inverness Gathering/Marquis of Huntly's Strathspey (Marshall)/John MacNeill's Reel; Miss Margaret Brown's Favourite (Nathaniel Gow)/Deserts of Tulloch; The Cruel Brother
All tracks traditional except where indicated
Brian McNeill (fiddle, cittern, viola, concertina, mandoline); Alan Reid (organ, vocal, guitar); John Gahagan (whistle, concertina); Jamie McMenemy (cittern, vocal, Portuguese guitarra);
|
The Battlefield Band: At the Front (Topic 12TS381, 1978) |
Side One: Lady Carmichael/South of the Grampians (Porteous)/Mickie Ainsworth (Cooper); The Bachelor; Ge Do Theid Mi Do M'Leabaidh; The Battle of Harlaw; Jenny Nettles/The Grays of Tongside (Andrew Bain); Tae the Beggin'
Side Two: The Tamosher; The Blackbird and the Thrush (Carolan)/The Moray Club; Lang Johnnie Moir; The Brown Milkmaid/Dunnottar Castle/Maid of Glengarrysdale/Disused Railway; The Lady Leroy; Stirling Castle/Earl of Mansfield (J McEwan)
All tracks traditional except where indicated
Brian McNeill (fiddle, bouzouki, cittern, mandolin, viola, concertina); Alan Reid (electric piano, pedal organ, vocal, piano); Pat Kilbride (guitar, vocals, bodhran, cittern); Jamie McMenemy (mandolin, cittern, whistles, vocals, bouzouki);
|
The Battlefield Band: Stand Easy (Topic 12TS404, 1979) | Side One: Miss Drummond of Perth/Fiddler's Joy/Traditional Reel/The Shetland Fiddler; Seven Braw Goons; Miss Drummond of Perth's Favourite Scotch Measure/Miss MacLeod's Minuet; My Last Farewell to Stirling/Cuidich'n Righ; I Hae Laid a Herrin' in Saut/My Wife's a Wanton Wee Thing/The Banks of the Allan; The Battle of Falkirk Muir
Side Two: John D Burgess/The Braemar Gathering; I Hae Nae Kith I Hae Nae Kin; Miss Lyall/Small Coals for Nailers/Bleaton Gardens; Christ Has My Heart Ay; Joe McGann's Fiddle/Center's Bonnet
All tracks traditional except where indicated
|
The Battlefield Band: Home Is Where the Van Is (Temple TP005, 1980) |
Side One: Major Malley's March/Major Malley's Reel/Malcolm Currie (William Gray); Bonny Barbry-O; Look Across the Water (Brian McNeill)/Mrs Garden of Troup (Robert Petrie)/The Keelman Ower Land; Braw Lads o' Galla Water; Up and Waur Them A' Willie; Joseph MacDonald's Jig (trad/MacGillivray)/The Snuff Wife/Thief of Lochaber
Side Two: Cockle Geordie/Miss Graham/Miss Thompson; The Boar and the Fox; Blackhall Rocks (Ged Foley); The Lads o' the Fair (Brian McNeill); The Cowal Gathering (John MacClellan)/The Iron Man (JS Skinner)/Dancing Feet (GS MacLennan)/Dick Gossip's Reel; Mary Cassidy (Alan Reid)
All tracks traditional except where indicated
Brian McNeill (fiddle, bouzouki, cittern, mandolin, viola, hurdy-gurdy, banjo, vocal); Alan Reid (electric piano, organ, vocal, pianos, synthesiser); Ged Foley (mandolin, guitar, vocals, Northumbrian pipes); Duncan MacGillivray (Highland pipes, whistle, vocals, mouth organ, guitar, vocals) with Robin Morton (bodhran); Martin Colledge (tenor banjo)
|
The Battlefield Band: There's a Buzz (Temple TP010, 1982) | Side One: Bessie MacIntyre (W MacLean)/Johnny MacDonald's Reel (J Center)/Roddy MacDonald's Fancy; Shining Clear (L Stevenson/A Reid); Sir Sidney Smith's March; A Chance as Good As Any (B McNeill)/Reid's Rant (A Reid); Lord Haddo's Favourite; Tending the Steer (trad/MacGillivray)/Sandy Thompson (J Wilson)/The Calrossie Cattle Wife (D MacGillivray)
Side Two: The Presbyterian Hornpipe/The Watchmaker's Daughter (B McNeill)/The Hurricane (JS Skinner); The Battle of Waterloo/Kilcoy's March/The Quaker; One Miner's Life (Ed Pickford)/The Image of God (J Corrie/A Reid); Kantara to el'Arish (W Ferguson)/Christmas Carousal/Willie Roy's Loomhouse; The Green Plaid
All tracks traditional except where indicated
Brian McNeill; Alan Reid; Duncan MacGillivray (Highland pipes);
|
The Battlefield Band: Anthem for the Common Man (Temple TP015, 1984) | Side One: The Four Minute Warning: The Tide's Out/James MacLellan's Favourite (Duncan Johnstone)/Dougie's Decision (John Gahagan)/The Ferryman (Donald MacLeod)/Lady Doll Sinclair; The Old Changing Way (Richard Thompson); The Hook of Holland (B McNeill)/Dominic MacGowan (Duncan Johnstone); The Snows of France and Holland (B McNeill) Sauchiehall Street Salsa: McHugh's Other Foot (John Gahagan)/The Man with Two Women
Side Two: Anthem (James Oswald); The Yew Tree (B McNeill); Port of Call (Kieran Halpin); Ina MacKenzie/ The Braes of Mellinish/Troy's Wedding (Colin Magee); Miners' Wives (J Corrie/A Reid); I Am the Common Man (J Corrie/A Reid)
All tracks traditional except where indicated
Brian McNeill (fiddle, mandocello, guitar); Alan Reid (keyboards, vocals); Dougie Pincock (whistles, Highland pipes, small pipes, flute); Alistair Russell (cittern, guitar, vocals)
|
The Battlefield Band: On the Rise (Temple TP021, 1985) | Side One: John MacKenzie's Fancy (J Barrie)/The Train Journey North (T Anderson); Carnlough Bay; The Pilgrim's March/Scarlet and Black (Brian McNeill)/The Struggle (D Pincock)/Struy Lodge (William Ross); Montrose (Brian McNeill); She's Late But She's Timely (Alan Reid); Bad Moon Rising (J Fogerty)/The Rising Moon Reel (D Pincock)
Side Two: The Clumsy Lover (Neil Dickie)/The Unmade Bed (D Pincock); The Dear Green Place (Alan Reid); The Gale Warning (R Seton)/The Anchor's Steam Reel (Brian McNeill)/The Farmer's Daughter; Island Earth No More (J Corrie/Battlefield Band)/Flight of the Eaglets (Wm Ross); After Hours (C McGettigan)Green Gates/The Ship in Full Sail
All tracks traditional except where indicated
Brian McNeill (fiddle, mandocello, mandolin, guitar, vocals, cittern); Alan Reid (keyboards, vocals); Dougie Pincock (whistles, Highland pipes, small pipes, flute, tom-tom, mandolin, bodhran); Alistair Russell (guitar, vocals)
|
The Battlefield Band: Celtic Hotel (Temple TP027, 1987) |
Side One: Conway's Farewell (Dougie Pincock)/Andy Renwick's Ferret (Gordon Duncan)/Short Coated Mary; Seacoalers (Brian McNeill); return to Kashmagiro (D Pincock)/The Cuddy with the Wooden Leg (Brian McNeill); Jock the Can (Alan Reid); The Rovin' Dies Hard (Brian McNeill); Muineira Sul Sacrato Della Chiesa/Hy O Y Frwynen/E Kostez an Henbont
Side Two: The Celtic Hotel (Robin Morton/Battlefield Band); The Left-Handed Fiddler (JS Skinner)/The Floating Crowbar/The Ships Are Sailing/Lucy Campbell/June Apple; We Work the Black Seam (Sting); The Tail o' the Bank (Alan Reid); Togail Curs Air Leodhas (trad/D Pincock); Cran Tara (D Pincock)/Madadh Ruadh (D Pincock)
All tracks traditional except where indicated
Brian McNeill (fiddle, mandocello, mandolin, electric guitar, vocals, cittern, bouzouki); Alan Reid (keyboards, vocals); Dougie Pincock (whistles, Highland pipes, small pipes, flute, bodhran, soprano sax, alto sax, low whistle); Alistair Russell (guitar, vocals)
|
The Battlefield Band: Home Ground (Temple TP034, 1989) | Side One: Skinner's Compliments to Dr MacDonald (JS Skinner)/The Ivory Reel (B McNeill)//Miss Susan Fedderson (B McNeill)/Tuireadh Iain Ruaidh/The Ladies from Hell (J MacMillan)/The Roes Among the Heather/Islay's Charms (Iain C Cameron)/The Banks of the Allan; The Yewe Tree (B McNeill); After Hours (C McGettigan)/Whiskey In the Jar/Green Gates/The Ship in Full Sail; Farewell Johnny Miner (Ed Pigford); The Four Minute Warning: The Tide's Out/James MacLellan's Favourite (Duncan Johnstone)/Dougie's Decision (John Gahagan)/The Ferryman (Donald MacLeod)/Lady Doll Sinclair;
Side Two: John MacKenzie's Fancy (J Barrie)/Dr John McInnes' Fancy/The Train Journey North (Tom Anderson); The Rovin' Dies Hard (B McNeill); Fare Thee Well Whisky; Peace and Plenty (B McNeill); Band of a Thousand Chances: Land of a 1000 Dances (Kenner/Domino)/The Dashing White Sergeant/Donald Where's Your Trousers (McLeish/Kennedy)/The Fairy Dance/Let's Twist Again (Appell/Kalmann)/Mrs McLeod of Raasay/With a Little Help from My Friends (Lennon/McCartney)/The Atholl Highlanders
All tracks traditional except where indicated
Brian McNeill, Alan Reid, Iain MacDonald, Alistair Russell
|
The Battlefield Band: New Spring (Temple TP045, 1991) | Side One: Inverary Castle (Wm Laurie)/Calum Beag/Lucy Cassidy (George Macintyre); The Green and the Blue (Alan Reid); Seann Bhriogais Aig Uilleam/Lady Margaret Stewart; Working Away (Alistair Russell)/The Toastie Jig (Iain MacDonald/John McCusker); The Prince of Wales/Angst Agus Angus (Alan Reid)/Let There Be Drams (Alan Reid/John McCusker)
Side Two: Miss Sarah MacManus (Iain MacFarlane)/The Appropriate Dipstick (Iain MacDonald/Phil Cunningham)/Cape Breton Fiddlers' Welcome to Shetland (Willie Hunter); The Devil Uisge Beatha (Alan Reid); The Golden Eagle/O'er the Moor to Maggie/The Highland Man Kissed His Grannie/Wissahickon Drive (Liz Carroll); I Feel Like Going Home (Charlie Rich); Farewell My Love/Auchindoun/Tom Paine's Strathspey (John McCusker)/The Sands of Loch Bee (John MacDonald)/The Handshaker (Allan Angus MacDonald)/Cailleach An Dudain
All tracks traditional except where indicated
John McCusker (fiddle, whistle, accordeon, keyboards, cittern, vocals); Alan Reid (keyboards, vocals); Iain MacDonald (Highland pipes, whistes, flute, vocals); Alistair Russell (cittern, guitar, vocals)
Brian McNeill (fiddle, bouzouki, cittern, mandolin, viola, concertina, banjo, vocal); Alan Reid (electric piano, Hammond organ, pedal organ, vocal, piano, synthesisers); Jenny Clark (dulcimer, guitar, vocals, whistle, cittern); Duncan MacGillivray (Highland pipes, whistle, vocals, mouth organ, guitar)
|
|
|
