Omnia to holenderski zespół reprezentujący nurt pagan folk lub neo celtic. Ich muzyka czerpie z róznych kultur jak Irlandia, Anglia, Kornwalia czy Afganistan. Artyści grają własne kompozycje i spiewają w języku angielskim, gaelickim, bretońskim, fińskim, niemieckim, po łacinie lub w języku hindi. Założyciel zespołu, Sic, swoje dzieciństwo i młodość spędził mieszkając w sześciu różnych krajach, na dwóch różnych kontynentach i, w większości, było to w północnej Europie. Na jego wychowanie i późniejszą muzykę, zapewne, miała wpływ Kornwalia ze swymi dzikimi wrzosowiskami i skalistymi klifami. Muzyka zespółu przesycona jest duchem celtyckim, koncerty doskonale przygotowane pod względem choreograficznym a publiczność wspaniale się bawi. Swoje utwory wykonują na wielu instrumentach, gdzie rockowa gitara łączy się z, pochodzącą ze średniowiecza, lirą korbową czy instrumentami dmuchanymi.
      Muzyka zespołu jest czymś kompletnie nowym, a ich koncerty, to zupełnie wyjątkowe doświadczenie. Ich styl jest przypisywany w różnych krajach do różnych gatunków. W obszarach francuskojęzycznych jest najczęściej postrzegany jako „musique celtique” i „world music”, w obszarach niemieckojęzycznych, jako „medieval” i „gothic” a w Holandii jako „fantasy” i „celtic folk”. W innych miejscach pojawia sie nawet pod terminem „akustyczny metal”, „gotycki rocka” i „folk rock” ... ale wszyscy zgadzają się, że ich pokazy na pewno rock! ... bez względu na etykietę.

Historia zespołu:
      Sic (Steve Evans van der Harten), mieszkając w Konwalii, zafascynował się dawną historią Celtów i przesiąknięty celtyckim duchem stał się szamanem kochającym naturę, neo-poganem uznającym zrównującym rodzaj ludzki z pozostałym światem zwierzęcym, czczącym boginię Ziemii, Gaię oraz Kreatywnego Ducha Wszechświata, czyli Chaos. W roku 1991 współtworzył artystyczny ruch „Chaos in Motion”, by realizować to zbliżenie do natury. Przez wiele lat zarabiał na życie wykonując różne profesje, w tym: rysownik, zbierał owoce, kreślił, walczył mieczem, był żebrakiem, tworzył rekwizyty teatralne, był konstruktorem, projektował gry, był aktorem, malarzem, artysta i muzykiem.

      W 1994 Sic współpracował z Walterem Maioli, włoskim badaczem starożytnych instrumentów muzycznych, multiinstrumentalistą i kompozytorem. Pracowali przy rekonstrukcji prehistorycznej i rzymskiej muzyki na potrzeby archeologicznego parku rozrywki „Archeon”. Stali się dobrymi przyjaciółmi, wielokrotnie razem występując i nagrywając, nawet. CD. W tym czasie poznał i zaprzyjaźnił się, także, z Luką (Louis 'Luka' Aubri-Krieger), z którym pracował w „Świątyni Chaosu”.

      W 1995 roku Sic założył zespół Gallo-Roman Panteon. Grupa grała utwory dedykowane różnym bogom i boginiom z klasycznego okresu rzymskiego a także celtyckiej epoki żelaza. Kompozycje wykonywano na domowych rekonstrukcjach starożytnych rzymskich i celtyckich fletów i podwójnych szałamajach (dawny instrument dęty drewniany, ze stroikiem podwójnym, podobny do oboju).

      Sic i Luka dostali zlecenie z Muzeum Archeologicznego w Velzeke (Belgia) na przygotowanie pokazów muzyki rzymskiej, walk gladiatorów i religijnych rytuałów rzymskich. To doprowadziło do założenia teatru historycznego, który powstał w styczniu 1996 roku. W ten sposób powstał zespół Omnia, Gallo-Romańska grupa, w której Sic był w stanie kontynuować tworzenie muzyki historycznej, skupiając się na tworzeniu dźwięku celtyckich plemion z okresu żelaza. Odkrywanie, tworzenie i rekonstruowanie instrumentów muzycznych, niezbędnych, by grać ten rodzaj muzyki (aulos i podwójny neo-celtic flet), poprzez lata ewoluowało do muzyki, którą teraz nazywamy „Pagan Folk”.

      W okresie od 1996 do 2002 działalność grupy skupiała się na inscenizacjach historycznych wydarzeń. Występowali na festiwalach i w muzeach poświęconych celtyckiej i rzymskiej historii, takich jak Aubechies Archéosite w Belgii czy Park Archeologiczny w Xanten w Niemczech. W 2000 roku została wydana płyta CD „Sine Missione” (łac. „Bez miłosierdzia”), która, w zamierzeniu, miała być jedynie płytą promującą wydarzenia historyczne i archeologiczne, nie sprzedawana komercyjnie. Zawiera muzykę zrekonstruowaną dla takich przedstawień. Omnia, jako grupa teatralna, liczyła wtedy od 8 do 14 osób. Wydano jedynie 150 sztuk tego krążka. W czasie nagrań (dokonanych w 1999 roku), zastosowano unikalną technikę, w której w mikrofonach umieszczono kryształy, co dawało unikalny dźwięk i emocjonalną wierność, nieznaną w innych ówczesnych nagraniach.

      W 2002 roku do grupy dołącza Jenny (Jennifer Evans-van der Harten). Jenny grała na fortepianie od piątego roku życia. Studiowała w Konserwatorium w Amsterdamie. W 1998 roku porzuciła fortepian, wybierając neo-celtycką harfę, oczarowana efektem, który harfa wywiera na słuchaczy. Spędziła kilka miesięcy w Irlandii, ucząc się gry na tym instrumencie od doświadczonych harfiarzy takich jak Janet Harbison, a także Aoibhell. Występowała jako harfistka i tancerka wraz z takimi celtyckimi zespołami jak Shantalla (Belgia), Lazarus Harps (USA), Finglas (Irlandia) i Anúna (Irlandia). Na jednym z festiwali gdzie tańczyła dla swoich przyjaciół z folkowego zespołu Shantalla, poznała człowieka, Steva, który ją zaintrygował i z którym postanowiła spędzić resztę życia. Dołączyła do zespołu i wkrótce się pobrali. W zespole gra na harfie, fortepianie, lirze korbowej, bodhranie, cymbałach oraz śpiewa.

      Grupa często załącza do swojej dyskografii, solowy album Jenny "Beltaine - Celtic Harp", wydany w 2001 roku.

      Od pojawienia się Jenny w grupie rozpoczyna się działalność zespołu bardziej jako zespół niż grupa teatralna. W 2002 pojawia się re-edycja płyty „Sine Missione”, na której lista utworów została trochę zmieniona i pojawiają, grane już później, „perełki”, takie jak: Saltatio, Epona czy dwie wersje Mars.

      W 2003 roku pojawia się maxi singiel „3”, zawierający typowe celtyckie utwory.

      W 2004 roku pojawia się płyta „Crone of War”, która jest tak naprawdę pierwszą płytą zespołu Omnia, który znamy dzisiaj. Jest to pierwszy prawdziwy album „Pagan Folk”, ukazujący cełe spektum stylów muzycznych jaki posługuje się grupa. Wszystkie utwory na krążku zagrane są na autentycznych, akustycznych instrumentach. Na płycie gościnnie występuje Joe Hennon, który już od 2004 roku zostaje z zespołem w pełnym wymiarze. Joe pochodzi z Dublina a wcześniej grał w belgijskim zespole Shantalla, z którym wydał dwa albumy.

      Po kilku złych doświadczeniach z wytwórniami płytowymi, Jenny i Sic założyli w 2004 roku swoją własną, Zap Productions. Później nazwa została zmieniona na Pagan Scum Records.

      W 2005 roku na rynku ukazuje się koncertowa płyta „Live Religion”. Jest to zapis z festiwalu muzyki gotyckiej „Summer Darkness”. Omnia występowała w duecie z niemieckim zespołem Faun. Zestaw utworów zawartych na CD jest zróżnicowany, od spokojniejszych kawałków jak Mabon i Bran, poprzez Saltatio, w czasie którego można się poczuć jakby szaleńczo tańcząc przy ognisku oraz podobny w klimacie Morrigan. Ostatnia piosenka Aufa Luonto bazuje na magicznej fińskiej pieśni. Summer Darkness jest festiwalem muzyki alternatywnej, który odbywa się w Utrechcie, Holandii, corocznie w sierpniu od 2003 roku.

      Następna płyta, „Pagan Folk”, została wydana w 2006 roku przez niemiecką wytwórnię „Banshee Records”. Zawiera 11 utworów, wśród których pojawiają się takie przeboje jak „Tine Beltaine”, „The Well” czy „Etrezomp-ni Kelted”.

      Omnia zwykle gra akustyczną muzykę na tradycyjnych instrumentach, bez komputerów i elektronicznych efektów, lecz w czerwcu 2007 roku ukazała się płytka „Cybershaman”, będąca elektronicznym remiksem piosenek z „Pagan Folk”. Celem wydania takiej płyty było pokazanie własnej muzyki z innej strony, w taki sposób, aby można było prz nich tańczyć. Do tańca nawiązuje również okładka. Pokazuje tańczącą, wśród srebrzystych drzew, Jenny, a zdjęcie zostało wykonane przez Steva.

      W tym samym roku ukazuje się album „Alive!”, na którym znajduje się 9 utworów. Bardzo ciekawa jest okładka, zaprojektowana przez Alana Lee, znanego z koncepcji graficznej do filmu „Władca Pierścieni”. Do nagrania Omnia zaprosiła Michaela Poppa z niemieckiej grupy Estampie i Qntal, Olivera Sa Tyr z Fauna a także Michiel Bakkes z bułgarskiej formacji Izvor.

      W 2007 roku ukazuje się, jeszcze jedna płyta, wydana w Ameryce, tania edycja zawierająca 5 utworów z innych, wydanych w tym samym roku, płyt. Okładka jest tania i niezbyt ładna a krążek nie jest dostępny ani w Europie, ani w sklepie na stronie zespołu.

      W 2008 roku grupa wydaje DVD „Pagan Folk Lore”, zawierające zapis z koncertu Fairy Ball. Na płycie znajduje się, także, wywiad z grupą oraz, bogato ilustrowana książeczka, napisana przez Steva z rysunkami Alana Lee. Powstała też wersja tego albumu z postaci CD „PaganFolk At The Fairy Ball”. Na czas nagrania płyty do zespołu dołączył Michel „Mich” Rozek, pochodzący z Bałkan perkusista, a jego pulsujące rytmy są zaskakujące.

Omnia na Castlefest 2009 Źródło: Wikipedia

      
      W 2009 roku w miejsce Michela, pojawia się nowy, grający bardzo energetycznie, perkusista, Tom Spaan, który towarzyszy zespołowie w trasie koncertowej po Europie. Płyta „World of Omnia”, która pojawiła się na rynku w lipcu 2009 roku, jest dokumentem o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Zawiera nowy materiał taki jak hitowy „Old man Tree” i, nagrane ponownie, starsze kawałki. Ten album obrazuje jaką Omnia przebyła drogę, pokazując zmiany stylu jak i elementy stałe w ich sposobie uprawiania muzyki. Do CD załączona jest pięknie ilustrowana książeczka. Płyta ukazała się podczs festiwalu „Castlefest”. Castlefest to festiwal muzyki medieval i fantasy, odbywający się w Holandii w słynnych ogrodach kwiatowych Keukenhof, od 2005 roku.

      Przez jakiś czas z grupą występował Joost van Es skrzypek i gitarzysta, który grał również na mandolinie i banjo. W roku 2010 dołączył Philip Steenbergen, gitarzysta, który wcześniej grał rock progresywny. W grupie Omnia zamienił gitarę elektryczną na akustyczną. Zastąpił Joe Hennona. Nowa płyta „Wolf Love”, zawiera utwory, przy nagraniu których uczestniczyli zarówno Joe jak i Philip.
      Płyta pokazuje taką różnorodność jakiej wcześnie nie widziano w wykonaniu tej grupy. Udowadnie, że zespół potrafi zagrać na swych akustycznych instrumentach dowolny rodzaj muzyki. Zawiera 16 utworów a w zestawie jest także DVD ze studyjnymi nagraniami oraz z koncertu w Castlefest w 2009 roku. Zaczyna się od ballady „Wake Up” a następna jest „Dance until we Die”, polityczna piosenka wykonana prawie jako rap. Na CD pojawia się piosenka „Teachers” Leonarda Cohena, wykonana w mroczny I powolny sposób. Pod koniec pojawia się jeszcze „Cornwall”, brzmiący jak tradycyjna muzyka z lirycznym tekstem. Warto też, zauważyć nieomal operowy „Wolf Song” i klasyczny „Solfeggio” Emanuela Bacha.

      Pod koniec roku 2010 następuje zasadnicza zmiana w składzie zespołu. Luka Aubri ogłosił swoją decyzję o odejściu. Zespół oficjalnie nie podaje przyczyn, prosząc jedynie o uszanowanie tej decyzji. Nieoficjalnie, jednak, w opisach fanów grupy, można wyczytać, że powodem były różnice zdań między nim a Stevem i Jenny. Luka był założycielem zespołu i jego podstawowym elementem. Jego odejście musiało dużo zmienić. W zespole pojawia się Maral Haggi Moni, wokalista, grający również na instrumentach perkusyjnych. Ostatni koncert z udziałem Luki, miał się odbyć w Unden, 16 grudnia, jednak Luka nie pojawił się a Tom ugrzązł w Niemczech i wystąpili tylko Steve, Jenny, Philip i Maral. Szczęśliwie duet Steve i Jenny (nazwany Stenny) ćwiczył już do występów jako Poëtree i całkiem nieźle wyszło. Na początku 2011 roku do zespołu odezwał się Daphyd Sens, od dawna zafascynowany ich muzyką, która zainspirowała go na tyle, iż nauczył się grać na Didgeridoo. Daphyd zgłosił się do Steva i Jenny a po zaaranżowaniu przesłuchania, w trakcie którego udowodnił, że potrafi doskonale zagrać każdy pojedynczy utwór, przyjęto go do zespołu.

      Płyta „Musick and Poëtree” pojawia się w sierpniu 2011 roku i przynosi ze sobą powiew nowego brzmienia połączonego ze starymi wpływami. „Musick and Poëtree” to wyjątkowe wydawnictwo, składające się z dwóch krążków. Pierwszy, o długości 21 minut, został nagrany w Danii wraz innymi członkami zespołu i wyraża, od zawsze głoszone ideały szacunku dla natury i wolności osobistej. Zawiera takie przebojowe utwory jak „Free” i „I don't speak Human”. Druga płytka, o podobnej długości, ma charakter łagodniejszy i zawiera 7 nostalgicznych utworów o głębokim emocjonalnym znaczeniu dla Steva i Jenny. Tak też znajdziemy tu szwedzkie „Gröne Lunden”, niemiecką piosenkę „Lili Marleen”, holenderską „Het Dorp” i tradycyją irlandzką „Who Are You”. Album bardzo szybko okrzyknięto najlepszym w karierze. Wkrótce po nagraniu, jeszcze tego samego roku, z grupy odchodzi Maral, aby poświęcić się studiom antropologii społecznej i karierze solowej. Pozostali postanowili nie szukać nikogo na jego miejsce.

      W pierwszej połowie 2012 roku zespół odbywa trasę koncertową „I Don't Speak Human” club-tour po Holandii i Niemczech. W drugiej połowie 2012 roku ukazuje się koncertowy album „Live on Earth”, zawierający wynik 15 lat pracy artystycznej. Na płycie znajdują się największe ich przeboje i starsze i nowsze, takie jak „Wytches' Brew”, „Alive!”, „Etrezomp-ni-Kelted”, czy właśnie „I Don't Speak Human”.

      W roku 2013 ze współpracy z zespołem zrezygnował Philip Steenbergen.

      W kwietniu 2014 roku ukazała się nowa płyta „Earth Warrior”, pierwszy długogrający album studyjny od czasu "Wolf Love" (2010). Pojawił się tu nowy muzyk - gitarzysta o pseudonimie Satrya, który swój pierwszy występ z zespołem zaliczył w Dortmund, na koncercie promującym płytę. Jest to współprodukcja z Christopherem Juulem (Euzen, Valravn). 14 kompozycji zawiera w sobie różne style muzyczne, od klasyku, porzez country, bluesgrass, hard rock, jazz, celtic-folk, Balkan. Zaplanowana na wrzesień, październik i grudzień trasa koncertowa obejmuje również dwa miasta w Polsce: Kraków (26.09) i Warszawę (27.09), w ramach festiwalu Oskara Kolbera.


      W listopadzie 2015 roku ukazała się nowa płyta zespolu Omnia, zatytułowana „Naked Harp”, wydana pod szyldem grupy, we własnej wytwórni płytowej Pagan Scum Records. Choć firmuje to Omnia, jest to solowy album Jenny Evans Van der Harten, dedykowany w calości magicznej muzyce celtyckiej harfy. Nagrań dokonano w Orchus Studio, w pobliżu Amsterdamu. Materiał został nagrany pod okiem Fieke Van Der Hurka (Orchus Studio) i Darcy Propera (Wisseloord Studios). Fieke sama gra na akordeonie w grupie Cesair, grającą muzykę dawną i ludową. Partie wszystkich instrumentów i partie wokalne zarejestrowała Jenny. Także jej dziełem są kompozycje i aranżacje tradycyjnych tematów. W zestawie nagrań rozpoznać można tradycyjne melodie ludowe, bretonskie, irlandzkie czy angielskie, takie jak „The Butterfly uchwycie / The Mighty Sparrow”, czy też napisane przez napisane przez historycznego, irlandzkiego barda Turlough O'Carolan: „Eleanor Plunkett”, „The Fairy Queen”, „Planxty Irwin”. „Love Birds”, to jedna z własnych kompozycji Jenny, oda do miłosci dwojga ludzi, którzy kochają ptaki i naturę. W „Omnia Medley” znajdziemy melodie zaczerpnięte z dobrze znanych, wczesniejszych produkcji jak „Etrezomp-ni-Kelted”, „Alive!”, „I don't speak human”, „An Dro” i „Black House”. Oprawa graficzna to dzielo cenionej hiszpanskiej artystki Victorii Frances i przedstawia nagi portret Jenny jako basniowa postac, grajaca na harfie, skryta lesie - jej bratniej duszy. Tlo sceny tworzy mistyczna i melancholijna atmosfera drzew i spadajacych lisci.

      Nowy album zespołu, zatytułowany "Prayer", to czysty Pagan Folk, akustyczny i świeży. Album jest złożony z kompozycji Omnii, wyciągnięty prosto z samej Ziemi! Pulsujące uderzenia perkusyjni, rytmy, eleganckie melodie i harmonie wokalne, które inspirują miłość żywej planety.

      30 marca 2018 roku ukazał się szczególny album grupy zatytułowany „Reflexions”. Album jest wycieczką w przeszłość, tworząc ze starszych piosenek zupełnie nowe i zaskakujące. Na płycie znalazły się utwory z siedmiu innych z ostatnich dziesięciu lat. Przez ponad półtora roku Christopher Juul (producent Valravn, Heilung, Euzen) wraz z Jenny i SteveSicem wybierali, przerabiali i miksowali kultowe piosenki grupy, tworząc zupełnie nowe. „Niiv's Cauldron”, to połączenie „Wytches' Brew”, „Nuv” i „Babu bawu”. „Alive until we die” składa się z 3 popularnych piosenek Omni, „Alive”, „Dance until we die” oraz legendarnej „I do not speak human”.      Na płycie znalazło się również nowe opracowanie „Toyz in the Attic” oraz „Suck my flute”, który ukazał się na singlu na początku marca.

      Sic (Steve Evans-van der Harten) - flety, darbuka, davul, Bodhrán, śpiew, bouzouki, dombek, drumla
      Jenny (Jennifer Evans-van der Harten) - harfa, lira korbowa, śpiew, fortepian, Bodhrán
      Luka (Louis Aubri) - śpiew, Didgeridoo, davul, dudy (1996 - 2010)
      Joe (Joe Hennon) - gitara akustyczna w DADGAD (2004 - 2010)
      Tom (Tom Spaan) - instrumenty perkusyjne (2009 - 2011)
      Mich (Michel Rozek) - instrumenty perkusyjne (2008 - 2009)
      Yoast (Joost van Es) - gitara akustyczna, skrzypce, mandolina (2009 - 2009)
      Maral (Maral Haggi Moni) - śpiew, instrumenty perkusyjne (2011 - 2011)
      Philip (Philip Steenbergen) - gitara akustyczna, gitara DADGAD, darbuka (2010 - 2013)
      Daphyd (Daphyd Sens) - slideridoo, didgeridoo, drumla, śpiew (2011 - )
      Rob (Rob van Barschoten) - bębny i instrumenty perkusyjne (2011 - )
      Satrya (Satria Bimantara Karsono) - gitara akustyczna (2014 - )

Albumy studyjne:
Sine Missione (2000) - nagrany w 1998, wydany w 2000, no label
Beltaine (2001 Emmuty records)
Sine Missione 2 (2002)
Omnia 3 (2003, Zap Prod.) - EP
Crone of War (2004, Zap Prod.) — Album poświęcony mitologii celtyckiej, tak jak święto Mabon i bogim jak Cernunnos i Taranis.
PaganFolk (2006, PaganScum records) — Album, na którym zastosowano wiele tradycyjnych instrumentów. Styl muzyczny porównywany do niemieckiej grupy Faun.
Alive! (2007 PaganScum records) — Na płycie wukorzystano scenę z wiedźmami z Makbeta Szekspira, wiersz „Kruk” Edgara Allana Poe i poemat Lewisa Carolla. Okładkę przygotowano wraz z Alanem Lee.
Wolf Love (2010, PaganScum records) — Zawiera wszystkie style muzyczne stosowane przez grupę. Zawiera DVD z koncertu w składzie z 2010 roku. Wiersz Lewis Caroll „Jabberwocky” został wykorzystany jako teks piosenki.
Musick and Poëtree (2011, PaganScum records) — wydanie dwy płytowe, w który pierwsza płyta została nagrana w składzie z 2011 roku a druga w wykonaniu duetu Stenny. Piosenki, które należy zauważyć, to „Free” oraz cover piosenki kabaretowej Wima Sonnevelda (holenderski artysta, wokalista kabaretowy, ur. w 1917 r.) „Het dorp” na temat zmian w życiu holenderskiej prowincji, zaśpiewana przez Steva po holendersku, będąc pierwszą piosenką w tym języku w repertuarze grupy.
Live on Earth (2012)
Earth Warrior (2014)
Prayer (2016)
Reflexions (2018)

Abumy "Live":
Live Religion (2005, PaganScum records) — Live album recorded in a church with one microphone.
PaganFolk At The Fairy Ball (2008, PaganScum records) — A live album downloadable for free from the official website[6]

Kompilacje i remiksy:
Cybershaman (2007, PaganScum records) — A remix album featuring 8 Omnia songs in Trance music and Electronic style.[7]
History (2007, PaganScum records) (American sampler) — Compilation album specifically made and remastered for USA sales.
World Of Omnia (2009, PaganScum records) — Partly a re-mastered compilation of older OMNIA works together with reworked new recordings and two original tracks.

DVD:
Pagan Folk Lore (2008, PaganScum records) — live DVD containing interviews and performances of the 2008 line-up