Cara jest grupą grającą folk irlandzki, której członkowie pochodzą z Niemiec, Szkocji i Irlandii. Nazwa pochodzi z języka irlandzkiego i tłumaczy się jako „przyjaciel”. Ich muzyka jest mocno zakorzeniona w tradycji Irlandzkiej i Szkockiej, lecz ich oryginalne aranżacje znanych utworów zdecydowanie ich wyróżniają. Występowali na koncertach i festiwalach na całym świecie, od USA poprzez Niemcy, Irlandię Anglię, Francję, Holandię, Austrię Szwajcarię i Danię. Cara jest laureatem nagród Irish Music Awards, „Best New Irish Artist” w styczniu 2010 roku i prestiżowej nagrody „Top Group” w styczniu 2011.

      Grupę Cara założyła Gudrun Walther wraz Sandrą Steinort w 2003 roku. Pochodząca z Nadrenii-Palatynatu Gudrun była znana na muzycznej scenie od lat. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku sześciu lat, później nauczyła się grać na lirze korbowej i akordeonie. Od kiedy jej starszy brat grał na skrzynce perkusyjnej i dudach, irlandzka i francuska muzyka stała się dla niej podstawą. W wieku lat siedemnastu utworzyła swą pierwszą grupę, More Maids (1994 rok). W 2003 roku Gudrun postanowiła zmierzyć się z większą orkiestrą i bogatszym dźwiękiem. Gudrun założyła grupę Cara, wraz z Sandrą Steinort (śpiew, flet, pianino), którą znała z wcześniejszych sesji muzycznych i uznała, że ich głosy do siebie pasują. Dołączyli do nich Claus Steinort (flet, flażolety, concertina), młodszy brat Barbary Coerdt z More Maids, jeden z najlepszych flecistów w Niemczech oraz Rolf Wagels na bodhranie. Claus i Rolf, to założyciele zespołu DeReelium. Jeszcze jednym członkiem został gitarzysta Jürgen Treyz, znany z zespołu Adaro, wykonującego średniowieczny rock.

      W 2004 roku ukazał się debiutancki album zespołu, zatytułowany „In Colour”. CD zawiera tradycyjne jigi i reele oraz kilka własnych kompozycji, których autorami są Jürgen, Claus i Sandra nawiązujące do muzyki Szkocji, Irlandii, Bretonii i Galicji. Na płycie wyróżniają się utwory „Three Ravens” i „False, False” sięgające do piosenek szkockich oraz „The King and the Fair Maid” czy „There's a Light”, napisane przez Gudrun w tradycyjnym stylu. Wreszcie bluegrassowy „Sailor Boy” z przejmującą melodią.

      Cara została doskonale przyjęta w Irlandii, nawet na dużym festiwalu (Ennis Trad Festival w 2005 roku), wśród wielu irlandzkich grup. W lecie 2007 roku Cara koncertowała w Stanach Zjednoczonych, zyskując określenie najlepszego, najbardziej popularnego i pomysłowego zespołu muzyki irlandzkiej z Niemiec.

      Wiosną 2007 roku ukazała się druga płyta „In Between Times”, która została nominowana do nagrody niemieckich krytyków płytowych. Dwa wyraziste głosy Gudrun Walther i Sandry Steinort, doskonałe tradycyjne utwory takie jak „Poisoned Peas” (zwany również „Lord Randal” lub „Henry My Son”), „The House Carpenter” oraz „The Maid of Whitby” oryginalne melodie, kilka mocnych własnych kompozycji, w tym w stylu bretońskiego fest noz.

      Już wcześniej, Agencja Real Good Music, z siedzibą w USA, zainteresowała się zespołem i podpisała z nimi umowę. W sierpniu 2007 miała miejsce pierwsza trasa koncertowa po Stanach żjednoczonych. W październiku 2007 roku grupa nagrała koncertowe DVD i CD w Arsenal Theater w Vlissingen (Holandia). Płyty ukazały się wiosną 2008 roku pod tytułem „In Full Swing”. Również wiosną 2008 roku miała miejsce druga rozszerzona trasa, który zaprowadziła zespół aż na zachodnie wybrzeże USA. Kolejne koncerty w Ameryce odbyły się w lecie 2008 roku z Amandą Kehoe, gościnnie, w miejsce Sandry Steinort.

      W 2009 roku zespół został zaproszony na największy irlandzki festiwal w USA, Milwaukee Irish Fest jako jedna z gwiazd. Oprócz Milwaukee, zespół zagrał także na Kansas City Irish Festival. W tym czasie Patricia Clark zastąpiła Sandrę Steinort.

      Stale zwiększająca się obecność zespołu na terenie USA oraz ich koncerty zostały uhonorowane w styczniu 2010 roku, przez Irish Music Association, nagrodą Irish Music Award 2009 dla najlepszego nowego irlandzkiego artysty roku (Best New Irish Artist).