Tears For Beers to bardzo ciekawy zespół pochodzący z Kilonii w Niemczech. Ich muzyka jest zdecydowanie rockowa. Wykonują tradycyjne piosenki irlandzkie, bluegrass i country we wałsnych, zazwyczaj zaskakujących, aranżacjach, jednakże ciężkie rytmy nie przykrywają, standardowego, celtyckiego klimatu. Jakże inna wydają się w ich wykonaniu piosenki "Black is the Colour", czy "Home Boys Home", ale to nowe podejście racze przyciąga niż odrzuca. Do swojego reperteuaru włączyli kawałek oparty na temacie z filmu "Pippi Langstrumpf" i jak się okazało, całkiem nie celtyckie tematy mogą zabrzmieć całkiem tradycyjnie. Zespół po prostu czuje ten klimat i podchodzi do tradycji w sposób lekki, ale i profesjonalny.

      Zespół powstał w 1991 roku założony przez muzyków z Kilonii. Początkowo grupa nosiła nazwę Ten Beers After i sami siebie określali jako hańbę północno-niemieckiej sceny folkowej. Lars Jensen (cytra, banjo, dudy, bouzouki) i akordeonista Nis Jesse założyli duet folkowy, do którego dołączyli Roland Schneider (gitara) i Stephan Ebby Gerdau (gitara basowa). Zespół skupił się na tradycyjnej muzyce irlandzkiej, szkockiej i amerykańskiej. Ustalili kierunek – folk rock. Po roku zmienili nazwę na Tears for Beers, istniał bowiem w Bremie już inny zespół o takiej nazwie. Członkowie Tears for Beers nie byli debiutantami. Wszyscy grali już wcześniej w innych lokalnych zespołach. Roland przyszedł z punkowego zespołu Me + The Boys, w którym grał też Ebby. Już pod początkową nazwą "Ten Beers After" bardzo dobrze sobie radzili. Zostali uznani za jedną z najlepszych regionalnych formacji.
      Tears For Beers konsekwentnie zdobywali fanów wśród publiczności o bardzo zróżnicowanych gustach. Pierwszy album został nagrany w 1992 roku w studiu w Kolonii, w nakładzie 1.000 egzemplarzy i bardzo szybko się rozszedł. Wynikiem była wzmożona ilość koncertów, nie tylko w klubach, ale i na lokalnych festiwalach.

      Drugi album, „Cracky Bones”, wydany w 1994 był zdecydowanie bardziej rockowy niż debiutancka płyta. Znalazło się na niej więcej w własnych kompozycji z hymnem „Generation Y” i nastrojowym kawałkiem „Day After Day”, obie piosenki autorstwa Larsa Jensena. Przy nagraniu pojawił się Bernd Unstaedt (skrzypce). Z zespołu odszedł Nis Jesse.
      Różnorodne preferencje muzyków, łączące muzykę country, bluegrass, hillbilly czy reggae dodane do tradycyjnych rytmów irlandzkich i szkockich, przyprawione solidną dawką rocka, rozwinęły unikalny styl, który samu muzycy określają jako „Folk’n’Roll”’
      Trzeci album, „Mud Water Dance” z 1999 roku prezentuje już dobrze zgrany i podążający własną ścieżką zespół. Płyta zawiera wyłącznie folkowe utwory. Zaczyna się od nowatorskiej, lecz bardzo ciekawej wesji standardu folkowego „Black is the Colour” i w dalszej kolejności „Step It Out Mary”, „Star of the Country Down”, „Drunken Sailor”, Fire Maringo” i inne, równie znane kompozycje. Zmienił się również skład. Pojawili się: Stefan Baumann (Fiddle), Bert Ritscher (akordeon) i Uwe Willmann (perkusja).

      Do własnej promocji zespół podszedł w nowoczesny sposób, poprzez obecność w internecie. Od 1999 jest obecny na portalu mp3.com, osiągając kilkakrotnie pierwsze miejsce w rankingach muzyki folkowej i celtyckiej. Ich wykonanie „Jacobites” było na pierwszym miejscu przez 14 dni a nawet dostało się do najlepszej 40 ogólnej listy. W 2001 roku wydano wreszcie ich pierwszą płytę „Live”
      W 2004 roku wydali ostatnią, do dzisiaj, płytę „Love Songs (From Behind The Sea)” i znajdują się tam piosenki nastrojowe, spokojne piosenki, związane w jakiś sposób z miłością, z morzem (Lina, Selkie Love, Keeper Of The Light). Chyba jedynym wyjątkiem jest piosenka autorstwa Richarda Thompsona „Time To Ring Some Changes”, zawarta już wcześniej na pierwszej płycie, jednak to wykonanie jest o wiele bardziej żywiołowe. W między czasie nastąpiły zmiany personalne. Nowym perkusistą został Stephan Hukriede.
      Grupa wciąż jest aktywna na północno-niemieckiej scenie folkowej. Cyklicznie występują na lokalnej imprezie „Kieler Woche”, kilkakrotnie wystąpili na festiwalu „Folk im Schlosshof“ odbywjącym się od 2001. Po około 20 latach do składu powrócił basista Ebby Gerdau. Perkusistą jest teraz Markus Zell, bardzo znana postać w środowisku muzycznym, udzielający się równolegle w innych zespołach folkowych (nie celtyckich) i jazzowych. Podstawowa formacja jest teraz uzupełnione przez Gesche Clasen (skrzypce, flet).
      W zespole pojawili się gitarzysta Jonas Linde, który wcześniej grał formacji metalowej oraz perkusista Michael Sörensen, wykonujący wcześniej różne style muzyczne.

      W 2014 roku Lars Jensen chciał nagrać solowy album akustyczny wraz z Kai Wingenfelder, frontmanem niemieckiej grupy rockowej Fury in the Slaughterhouse. Z tej współpracy powstał zespół Baltic Sea Child, który zajmuje się trochę bardziej folkową odmianą celtyckiej muzyki. Grają tam zresztą muzycy Tears for Beers.

      Zespół regularnie koncertuje na scenach w Niemczech, między innymi na Wacken-Open-Air czy Festival Maritim w Bremen.

      W roku 2018 wystąpi na festiwalu Folk am Neckar z takim grupami jak Cúig czy Skerryvore. W trasach koncertowych zespołowi towarzyszą dodatkowi muzycy. Na festiwalu Folk am Neckar w lipcu 2018 roku dołączą: skrzypaczka Angelika Rusche-Göllnitz oraz dudziarz z zespołu Celtic Ring, Lukas Schnitzler.

      Szósty album zespołu „The Last Ship” ukazał się w marcu 2019 roku. Grupa pragnęła zejść z wydeptanych ścieżek i szukali niezwykłego producenta, którym został Mark Smith z Hamburga. Podczas nagrania dodał do składu kobiecy głos i nowy, nowoczesny koncept brzmieniowy. Jego córka, piosenkarka Joy Smith, stała się integralną częścią zespołu, zasiadając przy fortepianie, zupełnie nowym instrumencie dla zespołu. Jest główną wokalistką w trzech utworach.

Skład:
      Lars Jensen (śpiew, bouzouki)
      Jonas Linde (gitara, mandolin)
      Stephan „Ebby” Gerdau (gitara basowa)
      Mario Wissmann (śpiew, perkusja)
      Bert Ritscher (akordeon)
      Mirjam Leuzinger (skrzypce)

Dawni członkowie:
      Stefan Baumann (skrzypce)
      Uwe Willmann (perkusja)
      Dimitar Bonev (gitara basowa)
      Christian Belau (perkusja)
      Nis Jesse (akordeon)
      Bernd Unstaedt (skrzypce, mandolina)
      Stephan Hukriede (perkusja)
      Roland Schneider (gitara, śpiew)
      Gesche Clasen (skrzypce, flet)
      Markus Zell (perkusja)
      Michael Sörensen (śpiew, perkusja)
      Joy Smith (śpiew, fortepian)


Dyskografia:
      1992 - Tears For Beers
      1994 - Cracky Bones
      1998 - Mud Water Dance
      2001 - Live
      2004 - Love Songs From Behind The Sea
      2019 - The Last Ship