Ganaim to trio z Bremy, założone w 2014 roku przez Pinto von Frohsinna oraz skrzypaczkę Saskię Forkert. Pinto grał na bodhranie w znanym zespole Versengold, wykonującym muzykę średniowieczną w rockowym wydaniu. Pinto grał w młodości na perkusji w szkolnych zespołach, ale podczas studiów odkrył irlandzki bęben ramowy – bodhran. Saskia uczyła się grać na sopranie i flecie prostym, a od ósmego roku życia na skrzypcach. Saskia miała doświadczenia sceniczne wraz z zespołem DerElligh z Bonn. Ganaim zaplanowany był jako duet, ale przy nagrywaniu pierwszej płyty w 2015 roku dołączył do nich gitarzysta Cornelius Bode “Zorny”. Jako trio muzycy z pasją interpretują tradycyjne pieśni z Irlandii, Szkocji, Anglii, Francji i Hiszpanii, krajów, które przez wieki znajdowały się pod wpływem celtyckim. Zespół łączy historyczną tradycję z żywiołowym, wirtuozerskim wykonaniem, wprowadzają w utwory własne pomysły.
Debiutancki album „Ceol ón Mhuileann” ukazał się w lutym 2015 roku. Tytuł tłumaczy się jako „muzyka młyna”, czyli konkretne miejsce, gdzie powstały ostateczne wersje, a chodzi o dom na hiszpańskiej wyspie La Gomera. Na płycie znajduje się dziesięć tradycyjnych utworów wykonanych na instrumentach akustycznych, a w wśród nich bardzo znane standardy, takie jak: „Johnnie Cope”, „The Boys Of Bedlam”, „Are You Sleeping, Maggie” czy „I’ll Tell Me Ma”. Wspierali ich gościnni muzycy Bernd Wesemann, Fabian Mehrtens, Robin i Stefan Decker.
W lipcu 2016 roku grupa pojawiła się na festiwalu Hörnerfest. Hörnerfest to plenerowy festiwal muzyczny z bogatą ofertą muzyki średniowiecza, gdzie oprócz muzyki odbywają różne inne atrakcje jak sztuka ognia, żonglerka, łucznictwo, rzucanie siekierą i nożem oraz średniowieczny obóz.
Drugi albumu zespołu „Public House” został wydany w lipcu 2017 roku. Płyta zawiera 13 tradycyjnych utworów, a do nagrań zaproszono wielu gościnnych muzyków. Oprócz Ralfa Albersa (Albi – frontman Fiddler's Green) pojawili się: Hendrik Morgenbrodt (dudziarz z zespołu Cara), Günther K. na lirze korbowej, Linda Laukamp (Lyriel) na wiolonczeli i Steffen Gabriel na flecie i gwizdku. Album rozpoczyna znana z nieskończonych interpretacji piosenka „Star Of The County Down”, którą w wykonaniu Ganaim rozpoczyna bodhram, by w miarę rozwoju utworu dodawać coraz więcej energii gitary i skrzypiec. „Rocky Road to Dublin” ma również własną interpretację. Szkocka piosenka weselna „Marie's Wedding” ma dwie części kończy się reelem. „An Hini a Garan”, to pieśń miłosna zaśpiewana po bretońsku przez Saskię. W „Hills of Connemara” Thomasem „Pinto” oraz Albi tworzą duet pomiędzy instrumentalnymi bębnami. Album kończy się piosenką „Lovers And Friends” z niezwykłą wiolonczelą i silnie interpretowaną wokalnie postawą przeciw wojnie. Swoje nowe utwory zespół zaprezentował już w lipcu na festiwalu Wacken Open Air w Szlezwiku-Holsztynie, jednym z największych na świecie festiwali muzyki metalowej.
Le groupe Harmony glen (groupe hollandais jouant de la musique folk irlandaise) a l'Aymon folk festival, Bogny-sur-Meuse (08),le 4/08/2007. ByVassil - Own work, Creative Commons, Link
Harmony Glen to holenderska grupa folklowa założona w 2005 roku. Muzyka oparta jest na irlandzko-celtyckim folku, ale regularnie wplecione są w nią dźwięki z całego świata. Ich muzyka łączy swoje celtyckie korzenie z dźwiękami z całego świata. Od 2014 roku zespół zagrał wiele międzynarodowych koncertów: w Danii (Skagen Festival), w Niemczech (MPS, Balver Höhle, Bremen Maritim), na Azorach (Maia Folk Festival), w Polsce (Charzykowy, Tychy), w Wielkiej Brytanii, we Włoszech (Triskell), w Belgii (Labadoux), w USA (Tall Ship Celebration) i w Irlandii, gdzie uczestniczył w Fleadh Cheoil (mistrzostwach świata w tradycyjnej muzyce irlandzkiej), gdzie, jako pierwszy zespół z Holandii, dostał się do światowych finałów.
Harmony Glen powstał w 2005 roku, gdy Sjoerd van Ravenzwaaij (banjo, gitara, flażolety i wokal), Vincent Pompe van Meerdervoort (akordeon, bodhran, flażolety i wokal) i Douwe Meijer (flet) zdecydowali, że nadszedł czas, aby założyć zespół z nowym brzmieniem. Muzycy grali wcześniej z kilkoma zespołami i byli znani na holenderskiej scenie folkowej. Na początku pomysł polegał na założeniu tradycyjnej irlandzkiej orkiestry kameralnej, która grałaby muzykę w łatwy i przystępny sposób, dzięki czemu nadawałaby się i do słuchania i na wszelkie imprezy. Po czterech miesiącach dołączyli Nienke Bijker (gitara, łyżki, wokal) i Dominique Bentvelsen (kontrabas). Z ich przyjściem pomysł na brzmienie zmienił się i grupa zaczęła żywiołową, energetyczną muzykę łącząc elementy tradycyjne z cajun. Managerem i gościnnym muzykiem została Miriam Kavana. Kiedy niewiele później do zespołu dołączył Mike Bruinsma (skrzypce, wokal), grając w niepełnym wymiarze godzin, do brzmienia dodano brzmienie „texas” i jazzowe smaki. W takim składzie został nagrany pierwszy album „Before Dawn”, który ukazał się w listopadzie 2006 roku. Niestety Douwe musiał wkrótce odejść z grupy, poświęcając się pracy i nauce.
Grupa zaczęła koncertować z sukcesem w Anglii oraz Irlandii i wkrótce powstał pomysł zrobienia nowego. We wrześniu 2007 roku zespół wydał swój drugi album „Streaming Tunes”, który zdaniem krytyków jest jeszcze bardziej obiecujący niż „Before Dawn”. Dźwięki Cajun i Jazzy stają się coraz bardziej słyszalne, a nawet pojawia się odrobina muzyki klezmerskiej. „Streaming Tunes” zawiera sześć melodii instrumentalnych, zarówno tradycyjnych, jak i nowszych, trzy oryginalne kompozycje zespołu, w tym balladę „Harmony Glen” oraz aranżacje tradycyjnych piosenek od „House Carpenter” do „Chicken on a Raft” Cyrila Tawney.
W 2008 roku grupa wydała płytę „Three Wheels”, zawierająca znane utwory, które były wykonywane przez wielu artystów. „Caledonia” to nowoczesna szkocka ballada napisana przez Dougie MacLeana w 1977. „Worried Man Blues”, to tradycyjna piosenka nagrana po raz pierwszy w 1930 roku przez amerykański zespół The Carter Family a następnie spopularyzowaną przez Woody Guthriego w 1940 roku. Utwór „Music For A Found Harmonium” stworzony przez brytyjskiego gitarzystę i kompozytora Simona Jeffesa w ramach projektu Penguin Cafe Orchestra, a wprowadzony do kręgu muzyki irlandzkiej przez zespół Patrick Street. Zabawna piosenka „Charlie on the MTA” została nagrana przez Jacqueline Steiner, amerykańską piosenkarkę folkową i aktywistkę w 1949 roku a hitem stała się w wykonaniu The Kingston Trio w 1959 roku. Tytuł płyty został zaczerpnięty z piosenki „Three Wheels on My Wagon” z muzyką Burta Bucharacha z 1961 roku, nagraną po raz pierwszy przez amerykańskiego aktora Dick Van Dyke’a a grupa The New Christy Minstrels zrobiła z tej piosenki wielki przebój.
W 2010 roku do grupy dołączył Job Verweijen specjalista od instrumentów perkusyjnych. Album „Where the Wind Blows”, wydany w dtyczniu 2012 roku, jest bardziej nowoczesny z nieco mroczniejszym dźwiękiem. We wrześniu 2012 nastąpiła zmiana na miejscu perkusisty. Job Verweijen zakończył swoją przygodę z zespołem a na jego miejsce pojawił się Niels Duindam, nauczyciel gry na perkusji, aktywny także w wielu stowarzyszeniach muzycznych, między innymi w EuroPacemakers, chórze z Lejdy. W sierpniu 2013 roku Harmony Glen, jako pierwszy w historii holenderski zespół wziął udział w irlandzkim konkursie Fleadh Cheoil , All Irish Championships w Londonderry. Zapewnienie sobie miejsca w tych zawodach już samo w sobie było ogromnym osiągnięciem. Ruch Fleadh zaczął się w 1951 roku w Mullingar i miał na celu ochronę tradycyjnej muzyki Irlandii. W 1952 powstał komitet towarzyszący irlandzkich muzyków o nazwie Comhaltas Ceoltóirí Éireann. Poszczególne hrabstwa wyłaniają lokalnych zwycięzców w różnych kategoriach a ukoronowaniem są wszechirlandzkie zawody. Przez 60 lat ten konkurs nigdy nie odbywał się w dużym mieście i nigdy w Irlandii Północnej. W 2013 w Derry był to pierwszy raz.
Kolejny album to „The Cure for Anything”, wydany w 2014 roku, w którym grupa wraca do bardziej tradycyjnego brzmienia. Zespół opisuje to jako obraz ich dziewięcioletniej podróży, by odnaleźć swoją muzyczną siłę i tożsamość.
W sierpniu 2014 grupa po raz pierwszy wzięła udział w festiwalu morskim w Bremie, na którym od tego czasu pojawiała się rokrocznie. Festival Maritim Bremen jest jednym z najważniejszych wydarzeń promujących muzykę morza i odbywa się w Vegesack, dzielnicy Bremy. W ramach tego wydarzenia odbywa się ponad 170 koncertów zespołów wykonujących muzykę rockową, folkową, szantową i klasyczną. Impreza ma miejsce na deptaku wzdłuż północnego brzegu Wezery, zwanym „morską milą”, ponieważ jego długość odpowiada dokładnie długości morskiej mili.
Z zespołu odchodzi jeden z założycieli Vincent Pompe van Meerdervoort, by w 2014 roku założyć grupę Tobermore, grającą irlandzkią muzykę tradycyjną z nutą amerykańskiego folku. Od sierpnia 2017 roku Vincent pracuje jako programista, traktując muzykę jako hobby.
W 2016 roku w zespole pojawia się Gilian Hettinga, dyplomowany dudziarz i pasjonat, który gra na tym instrumencie od 16 roku życia. Po skończeniu studiów zaczął grać w orkiestrze dudziarskiej Beatrix Pipe Band, istniejącej od 1961 roku i uczestniczącej z dużym powodzeniem w konkursach w kraju i za granicą. Jest też, wraz z żoną Jolene właścicielem firmy MacKay Bagpipe Services, w której dużo występuje z żoną, również grającą na dudach. Firma zajmuje się także sprzedażą tego instrumentu.
Latem 2016 roku ukazuje się pierwszy album koncertowy grupy „Live in Bremen”. Album ma uczcić dziesięciolecie istnienia zespołu a przeważająca część materiału pochodzi właśnie z festiwalu morskiego w Bremie, w którym grupa brała udział w poprzednich latach. Podczas koncertów uczestniczyli zaproszeni muzycy, a na płycie są zarejestrowani: Jasper Langenberg z zespołu The Lowland Paddies oraz Johan "Johan" van Heusden z metalowej grupy Annatar.
W sierpniu 2016 roku zespół wystąpił na Festiwalu Piosenki Żeglarskiej w Charzykowach w Polsce. Na tym festiwalu zwykle występują polskie zespoły wykonujące piosenki morskie, lecz w tym roku wyjątkowo zaproszono zagraniczny zespół, który swoją pełną radości muzyką i żywiołowym występem skradł serca zgromadzonej publiczności.
W styczniu 2017 roku ukazał się kolejny album grupy „Start Living Today”. Album jest bardzo zróżnicowany, otwarty na nowe pomysły a entuzjazm i wysoki poziom muzyczny powoduje, że jest tak samo porywający jak ich występy na żywo. Nienke Bijker pojawia się tutaj częściej jako główna wokalistka a do realizacji albumu grupa zaprosiło sporo gości. Luka Aubri, znany jako założyciel zespołu Omnia a obecni grający w zespołach Rastaban i Cesair, użyczył swojego Slideridoo. Duży wpływ na album miała też grupa Beatrix Pipe Band, William z Rapalje, kanadyjska grupa Bocca Musica oraz akordeonista Tom van Aarle grający razem ze Sjoerdem w projekcie The Jolly Gents. Angielski duet z Sussex Kevin Barber i Mark Taylor nagrali na płycie przepiękną piosenkę własnego autorstwa „Someone To Dance”. Harmony Glen już wcześniej współpracowali z duetem, między innymi, na festiwalu Uckfield w 2015 roku.
Elfia to największy w Europie festiwal kostiumów i fantasy organizowany dwa razy do roku w Arcen w pobliżu Venlo przy granicy niemiecko-holenderskiej. Właśnie tu została nagrana druga płyta koncertowa w historii zespołu „Live At Elfia”, wydana w lutym 2018 roku. Nagrania pochodzą z koncertu z 23 września 2017 roku, a wydane zostały w formie CD i DVD oraz nagrań wideo. Piosenki pochodzą głównie z ostatniego albumu „Start Living Today”. Na płycie CD znajduje się 17 utworów a na DVD jest jeszcze pięć utworów. Oprócz własnych utworów na płycie pojawia się „Caledonia” Dougie MacLeana oraz „Engel” grupy Rammstein.
W grudniu 2018 ukazała się krótka płyta „Jingle Your Bells!”, z siedmioma kolędami świątecznymi.
Nowy album „Sing Me A Song”, wydany w październiku 2020 roku, powstał we współpracy z różnymi cenionymi muzykami. Utwory są częściowo oryginalnymi, częściowo kompozycjami osób trzecich lub utworami tradycyjnymi, w niektórych przypadkach z nowymi tekstami. Podstawą jest celtycki rock w konwencjonalnym stylu, z mniej lub bardziej wyraźnymi wpływami Country & Western, Sea Shanties i World Music.
W zespole nastąpiły zmiany w składzie. W 2021, po szesnastu latach występów z Harmony Glen, Nienke Bijker rozpoczęła swój własny projekt Nyntha, któremu się poświęciła odchodząc z grupy. Z grupy odchodzi również Mike Bruinsma. Na początku 2022 roku z zespołem występuje gitarzysta David MacGregor, który z końcem roku odchodzi do swojego nowego zespołu Phantom Busker, wykonującego muzykę z pogranicza jazzu i rocka. Na jego miejsce pojawia się Thomas Biesmeijer, który wcześniej grał w grupie Cesair. Za perkusistę Nielsa Duindama pojawia się Paul van Nispen, nauczyciel gry na perkusji i założyciel grupy perkusyjnej Ritmolanda z Voorburga.
W roku 2022 zespół dużo koncertował, występując, między innymi, na festiwalach Festival Maritim w Bremen-Vegesack oraz Castlefest w Kasteel Keukenhof.
Dyskografia: Before Dawn - 2006 Streaming Tunes - 2007 Three Wheels - 2008 Where the Wind Blows - 2012 The Cure for Anything - 2014 Live in Bremen - 2016 Start Living Today - 2017 Live At Elfia - 2018 Jingle Your Bells! - 2018 Sing Me A Song - 2020
Skład: Sjoerd van Ravenzwaaij - banjo, gitara, bouzouki, mandolina, śpiew Dominique Bentvelsen - kontrabas Gilian Hettinga - dudy, flażolety Thomas Biesmeijer – gitara, bouzouki, śpiew Paul van Nispen - perkusja
W zespole grali: Vincent Pompe van Meerdervoort - box, bodhran, śpiew Job Verweijen - instrumenty perkusyjne Nienke Bijker - gitara, śpiew Mike Bruinsma – skrzypce, śpiew Niels Duindam - perkusja, śpiew David MacGregor - gitara