Ranagri (wymawiane Ran-ag-rai), to współczesna grupa z gatunku folk/world, z siedzibą w Londynie, kombinacja irlandzkich i angielskich muzyków. Ranagri prezentuje elektryzującą mieszankę utworów instrumentalnych, czarujących melodii, żywych opowieści i ich wyjątkowego podejścia do starych i nowych pieśni folkowych. W ich składzie znajduje się czwórka londyńskich muzyków, jeden to z bazą tradycyjnej muzyki irlandzkiej, dwójka klasycznych i jeden wokalista bluesowy a także gitarzysta, wszyscy z pasją do muzyki folkowej. Działalność grupy zaczęła się w 2013 roku w pubie w Richmond. Donal Rogers (wokal, gitara), Eliza Marshall (flety, flażolety), Jean Kelly (elektryczna harfa) oraz Tad Sargent (bodhran, bouzouki), wszyscy z doświadczeniem na scenie muzycznej i występami z artystami z różnych gatunków, lecz wszyscy z chęcią utworzenia własnego zespołu i grania własnej muzyki.

      Irlandzka wioska Rathnagrew (Ran-ag-rai) jest położona między górami Wicklow i hrabstwem Carlow i w tłumaczeniu oznacza „fort zająca” (fort of the hare). Donal Rogers dorastał między Anglią a Ranagri, gdzie jego rodzina mieszka od ponad 300 lat. Większość młodości spędził dzieląc się miłością do muzyki ze swoim bratem, śpiewając stare irlandzkie pieśni folkowe jak grupy Clancy Brothers czy The Fureys, jednocześnie zakładając własne zespoły z wpływami bluesa i rocka. Irlandzka harfistka Jean Kelly pochodzi z rodziny muzyków. Wyjechała z Irlandii, aby kontynuować naukę w Royal College of Music w Londynie, ale ne zapomniała o muzyce ze swojej ojczyzny. Tad Sargent odwiedzał Irlandię w dzieciństwie i, oczarowany tradycyjną muzyką irlandzką zaczął grać na bodhranie już jako nastolatek. Eliza Marshall dorastała, słuchając wielkich rosyjskich kompozytorów, i jednocześnie Paula Simona czy Baka Beyond. Podróżowała i pracowała w wielu różnych krajach grając muzykę z licznych gatunków muzycznych. Eliza gra na fletach, flażoletach oraz bansuri, indyjskiej odmianie fletu.

      Podczas dziesięciogodzinnej zimowej podróży na koncert muzyki klasycznej w Yorkshire Eliza i Jean odkryły wzajemne pragnienie grania muzyki folk. Donal i Tad współpracowali z wieloma czołowymi współczesnymi artystami łącząc muzykę irlandzką z innymi gatunkami folku.

      W 2013 roku ukazała się pierwsza płyta EP „The Bogeyman” dokładnie obrazując, to co chcieli tworzyć, czyli muzykę folkową z fantastycznymi, oryginalnymi tekstami i mocnym zapleczem instrumentalnym.

      W 2014 ukazał się debiutancki album zespołu „Fort of The Hare”, co jest angielskim tłumaczeniem nazwy grupy a także irlandzkiej wioski. Utwory zawarte na płycie oddają właśnie klimat tego miejsca, nieskazitelne, urocze piękne miejsce. Zestaw piosenek, to hybryda nastrojów wspomagana poprzez użycie niezwykłych instrumentów, w tym elektrycznej harfy i bouzouki, obok tradycyjnych whistli, bodhranu, gitary i wokalu. Zaczyna się od jazzującego utworu „Cold Shallow” a po nim następuje, znany z singla, bardziej tradycyjny „The Bogeyman” i tak dalej mieszając style, folk, pop i elementy celtyckie. Album został wydany przez wytwórnię Stockfisch Records w technologii SACD (super audio cd).

      W każdym miesiącu 2014 roku zespół nagrywał jedną wybraną tradycyjną piosenkę, zagłębiając się w jej historię, umiejscowienie geograficzne, słowa, bohaterów, instumentalizację, tak aby poczuć całą emocjonalną atmosferę. Piosenka była udostępniona do bezpłatnego pobrania przez miesiąc, prowadząc do wydania albumu „Tradition”, który ukazał się w 2015 roku. Wykorzystując dokumentację każdej piosenki, powstała książka „Song Folk Art”, wydana przez Robinswood Press. Ta inspirująca podróż przez dwanaście tradycyjnych pieśni ludowych, została dodatkowo uzupełniona artystycznymi ilustracjami, dostępnymi na stronie internetowej Robinswood Press.

      Tony Christie jest angielskim muzykiem, piosenkarzem i aktorem. Popularność zdobył już na początku lat 70-tych a jego najbardziej znaną piosenką jest „(Is This The Way To) Amarillo”. 44 lata po wydaniu tego hitu Tony Christie kończy swoją długą karierę nostalgiczną podróżą do irlandzkich korzeni swojej rodziny, nagrywając album z irlandzkimi standardami wraz z zespołem Ranagri. Płyta „The Great Irish Songbook”, wydana we wrześniu 2015 roku zawiera dwanaście z najpiękniejszych tradycyjnych kawałków zostało nagranych w studiu wytwórni Stockfisch w Northeim w Niemczech. Znalazły się tam, na przykład: „Wild Mountain Thyme”, „Carrickfergus”, „Spancil Hill” czy „Star Of The Country Down” a zestaw kończy nie co innego jak „The Parting Glass”. Album ukazuje artystę z zupełnie innej perspektywy, w repertuarze, którego wielu się nie spodziewało. Tradycyjne piosenki we współczesnej aranżacji zyskały nowej świeżości a Tony Christie okazał się ich świetnym wykonawcą.

      Zespół był bardzo zajęty na przełomie roku 2015/2016 z występami na festiwalach w Cambridge, Gate to Southwell, Wath, Stourbridge i Purbeck Folk Festival, a także w Birmingham Symphony Hall, czy na festiwalu Folk on the Quay, gdzie łącząc swoją miłość do muzyki światowej współpracowali z najlepszymi muzykami indyjskimi w The Bhavan Centre w Londynie, największym indyjskim centrum kultury muzycznej poza Indiami, w którym gościli Ravi Shankar i George Harrison.

      W 2016 roku zespół współpracował z nominowanym do nagrody Grammy producentem Graeme Pleeth przy albumie „Voices”. Album zawiera 13 utworów, które zostały nagrane w, założonym przez Petera Gabriela studio Real World Studios. Grupa łączy własne utwory z tradycyjnymi piosenkami, takimi jak „High Germany” czy „The Snow It Melts The Soonest” - wszystkie wykonane i zaaranżowane w niepowtarzalnym stylu Ranagri. Płyta ukazuje się we wrześniu tego samego roku.

      W sierpniu 2016 roku następuje zmiana personalna. Z zespołu odchodzi Tad Sargent a w jego miejsce pojawia się Joe Danks. Joe jest perkusistą, gitarzystą i wokalistą, a także nauczycielem muzyki, z Nottingham. Zaczął grać na bębnach już w wieku 11 lat, grając w różnych zespołach już jako nastolatek, a w Ranagri gra na bodhranie.

      W 2017 roku grupa wystąpiła na kilku koncertach ze szkockim wokalistą i autorem tekstów, założycielem zespołu rockowego Del Amitri, Justinem Currie. Wspólnie wystąpili w londyńskim Islington Assembley Hall, Perth Concert Hall, Holmfirth Picturedrome oraz Cambridge Junction. Rozpoczęli również dłuższą współpracę z pochodzącym z Hull a zamieszkałym w Londynie Stevem Dagleishem.Steve Dagleish, to artysta folkowy, który pierwszy występ zaliczył w latach 60-tych, po czym miał trzydziestoletnią przerwę, by znów pojawić się na scenie z własnym materiałem a także własnymi interpretacjami tradycyjnych i współczesnych piosenek folkowych. Artysta wystąpił z Ranagri na pięciu koncertach podczas wiosennej trasy.

      W tym samym roku 2017 nastąpiła zmiana w składzie. Harfistkę Jean Kelly zastąpiła Eleanor (Ellie) Turner.

      W styczniu 2019 roku ukazała się kolejna płyta zatytułowana „Playing for Luck”. Materiał do tego albumu był nagrywany w studio Stockfisch przez cały 2018 rok. Na CD znajduje się dwanaście oryginalnych piosenek, z których jedenaście, po raz kolejny, pokazuje zręczność pisarską Dónala Rogersa. „Playing for Luck” jest doskonale przemyślanym zestawem utworów, bardzo nostalgicznych, poetycznych ballad z doskonałym podkładem muzycznym, opartych tylko częściowo na angielskich ludowych zasobach, lecz podstawą są oryginalne piosenki utrzymane w klimacie. Na uwagę zasługują niebanalne teksty opisujące komplikacje w stosunkach międzyludzkich, zazdrość, samotność, zdradę, beznadziejność, ubóstwo i rozmaite życiowe wątpliwości. Z tytułem albumu związany jest motyw emigracji i ryzyka, że rozgrywając karty w życiu nie można być pewnym zwycięstwa. Zróżnicowana jest warstwa muzyczna z elementami przywołującymi Jethro Tull, The Moody Blues czy Fleetwood Mac. Do płyty dołączona jest 28-stronicowa książeczka.

      W 2021 roku grupę opuścił Joe Danks. W marcu 2022 roku, z powodów rodzinnych, odeszła również Eleanor Turner.

      W maju 2022 roku do składu dołączyła harfistka Eleanor Dunsdon. Eleanor jest niezależną harfistką, która studiuje w Królewskim Konserwatorium Szkockim. Występuje regularnie jako artystka solowa i zespołowa, a także na weselach i eventach. Eleanor uczy również gry na harfie lokalnie i online.

      We wrześniu 2022 roku ukazał się nowy album grupy „Tradition II”, będący kontynuacją albumu „Tradition” z 2014 roku. Nagrania zostały wykonane podczas pandemii na wzgórzach Malvern i są to tradycyjne piosenki, opowieści o miłości, stracie i rozstaniu. Na płycie znalazło się 10 tradycyjnych piosenek, a wśród wykonawców znaleźli się byli członkowie zespołu i zaproszeni artyści.

Członkowie zespołu:
      Donal Rogers - Gitary, kontrabas, śpiew
      Eliza Marshall - flety, flety etniczne, flażolety
      Eleanor Dunsdon - harfa (2022-)
      Jordan Murray - instr. perkusyjne, dulcimer (2021-)

      Tad Sargent - gitara (-2016)
      Jean Kelly - elektryczna harfa (-2017)
      Joe Danks - bodhran, gitara (2016-2021)
      Evan Carson - instr. perkusyjne (2021-2021)
      Ellie Turner - elektryczna harfa (2017-2022)

Song Folk Art       The House Carpenter (January) - Emily Durtnall - www.emilydurtnall.com       Lakes of Pontchartrain (February) - Simon Tarrant - www.simontarrant.com       Fare Thee Well (Dink's Song) (March) - Sarah Jane Palmer - sarahjanepalmer.co.uk       High Germany (April) - Amy Malkin - www.redbubble.com/people/gingernutdesign       Fear a' Bhata (May) - Rob Ellis - www.facebook.com/robellisart       P Stands For Paddy - I Suppose (June) - Clare Toland - www.facebook.com/pages/Clare-Toland-Paintings       In the Pines (July) - Eleanor Macnair - photographsrenderedinplaydoh.tumblr.com       Barbara Allen (August) - Eva Dziedzic de Aguirre - www.evaego.com       My Love is Like a Red Red Rose (September) - Deirdre Frost       Pretty Saro (October) - Miu Stead - instagram.com/ohmissmiu       The Snow it Melts the Soonest (November) - Antar Pravas - www.antarpravas.co.uk       The Parting Glass (December) - Boris Thümmel - www.facebook.com/The Art of benoni