|
Fernhill to walijski zespół, który od początku swojego powstania, od 1996 roku, stara się spopularyzować muzykę walijską. Nie jest to łatwe, gdyż tamtejsza muzyka jest inna, trudniejsza , niż w innych celtyckich regionach. Wyróżnia ją archaiczny, barokowy charakter form muzycznych i modalne skale. Fernhill przedstawia ją w uwspółcześnionej wersji, robiąc to na tyle fajnie, że trudno nie znaleźć przyjemności w słuchaniu ich. Większość tekstów jest po walijsku, lecz są także piosenki po angielsku, a nawet francusku, zresztą estetyka jest podobna do bretońskiej. Są prawdziwymi ambasadorami kulturalnymi swojego kraju, propagując tradycję, lecz również poszerzając granice muzyki walijskiej.
 | Fernhill performing Welsh folk music in Holland
Źródło: Wikipedia |
Fernhill powstał w 1996 roku, po tym jak, wychowana w Romford (Essex), Julie Murphy, spotkała swojego przyszłego męża, walijskiego muzykologa, Ceri Rhys Matthews studiując w Maidstone College of Art. W konsekwencji przeprowadzili się do kraju rodzinnego męża, gdzie Julie zaczęła się uczyć języka i wkrótce wciągnęła ją również, wtopiona w krajobraz muzyka. Swoją pracą zdobyła szacunek i podziw sąsiadów, za swój urokliwy głos i sposób, w jaki wprowadziła do piosenek i języka tyle autentyczności i duszy.
Julie Murphy występowała wcześniej, w 1994 roku, z grającym na lirze korbowej (ang. hurdy-gurdy), Nigelem Eatonem, ex-Blowzabella, z którym tworzyła duet Whirling Pope Joan. Wydali razem, dobrze przyjętą przez krytykę, płytę Spin.
Fernhill jest produktem czwórki utalentowanych muzyków. Oprócz pary Murphy i Matthews założynielem był również grający na harmonice (diatonic button accordion) Andy Cutting, który występował wcześniej z celtic rockową grupą Blowzabella. Równolegle z zaangażowaniem w Fernhill nagrywał w duetach z skrzypkiem i gitarzystą Chrisem Woodem i brytyjską wokalistką Karen Tweed. Czwartym muzykiem był grający na bagpipe, horn pipe, oboju Jonathan Shorland, uznany budowniczy instrumentów muzycznych. W 1993 roku wraz z Cerim Matthewsem nagrali płytę z wykorzystaniem zbudowanych przez niego instrumentów. Matthews występował i jako solista a także z grupą Dynion Hysbys.
W składzie zespołu następowały zmiany. Andy Cutting grał w grupie w latach 1996-2002 A Jonathan Shorland w latach 1996-1999. Cass Meurig, crwth, skrzypce, należał do zespołu w latach 2000 - 2004. Cutting i Shorland pojawili się na pierwszych dwóch albumach, „Ca nos” i „Llatai”. Skład grupy na „Whilia” to Murphy, Matthews i Cutting. Gościnnie wystąpili Harris na kontrabasie (ang. upright bass) oraz Cass Meurig na skrzypcach. Cass dołączył później do grupy na stałe. Skład na „Hynt” to Murphy, Matthews, Williams, Meurig, Tim Harris oraz rapper Dorian Phillips, znany jako Nobsta Nutts. W 2004, Meurig zastąpiony został przez Christine Cooper na skrzypcach. Jednakże, album koncertowy, z 2006 roku, „Na prádle”, nagrany w praskim klubie (Czechy) o takiej nazwie, na liście są tylko Murphy, Matthews i Williams. Cooper występuje na ich ostatnim albumie „Canu Rhydd”. Na koncertach grupa okazjonalnie współpracuje z poetą Jonem Gowerem oraz, wspomnianym, rapperem Nobsta Nutts.
Grupa występowała na wielu znaczących imprezach na świecie (Festival De Cornouaille, Festival Interceltique de Lorient) a także sporo koncertowała, między innymi w Atenach Rzymie, Brukseli i Tokio, w organizowanej przez British Council trasach w Wietnamie, Polsce, Czechach a także trasie w południowej Afryce.
Skład grupy:
Julie Murphy - śpiew
Ceri Rhys Matthews - gitara, flet, śpiew
Tomos Williams - trąbka, waltornia
Christine Cooper - skrzypce
Gościnnie:
Dorian Phillips aka Nobsta Nutts
Tim Harris
Chris O'Connor
Jon Gower
Dawni członkowie:
Andy Cutting
Jonathan Shorland
Cass Meurig
Dyskografia:
1996 - "Ca nos" (Beautiful Jo Records, 1996)
1998 - "Llatai (Beautiful Jo Records, 1998)
2000 - "Whilia" (Beautiful Jo Records, 2000)
2003 - "Hynt" (Beautiful Jo Records, 2003)
2006 - "Na prádle" (Beautiful Jo Records, 2007)
2010 - "Canu Rhydd" (disgyfrith, 2011)
2014 - "Amser" (2014)
|
|
